Blog May 12 - Scheltes

Maarten 2025-05-13 21:58

Nederlandse vertaling (mede mogelijk gemaakt door ChatGPT) na Engels

Only three hours after the end of the previous blog, we once again had to get out of bed early. Extremely early. Nevertheless, it was not difficult to find motivation to get up as today was a big day. The trip was coming to an end and we'd finally be going back home. Or maybe already? Either way, we were on a tight schedule and had no time to waste.

We all gathered outside the hostel and ran a quick check to see if nothing was left behind. Luckily things went smooth and we were soon on our way to catch the metro to the airport. Unfortunately, we were leaving so early that the express metro was not yet operational so we had to take the slower one for about an hour and a half.

When we finally got to the airport we did one final check on our luggage, making sure that nothing was too heavy. Afterwards, we quickly went to check in for our flight. Things went generally smooth except for a slight hiccup with some awkwardly sized luggage and some lighters which the check-in counter didn't like. Once those issues were resolved, however, everything was smooth sailing. We took a shuttle train to our gate, bought some snacks for the flight and headed off to China.

The flight was a good opportunity to catch some well needed sleep and so I ended up sleeping through nearly all of it. The only thing I actually remember of the flight is being woken up by hitting my head on the arm rest during landing and Thijs sitting next to me laughing. He had seen the impact coming and didn't bother waking me up beforehand. What a great friend. What a stand up guy.

Once we had gotten out of the plane we went through the Chinese security and split up. Not having had any real food since waking up, Thijs and I were hungry and so decided to get some traditional Chinese McDonalds. On our way there we passed through a little outdoor garden, but as the sweltering hot air wasn't really going to fill our stomachs, we quickly moved on.

In the end, the Mcdonalds didn't do us any better. As we didn't have any form of payment that they accepted, we couldn't get those traditional hamburgers. Instead we just decided to go to a convenience store and buy some bread. After an awkward situation with me repeatedly offering cards to the clerk who would then try them before looking at me straight, shaking her head and saying ``no'', I finally managed to get some food.

Unlike on our way to Korea, we didn't have particularly much time in China this time around. As such, once I had satisfied my hunger, it was also time to meet up and board the next plane. Despite sleeping for the entire first flight, I was still extremely tired so upon boarding I immediately fell asleep and got to skip half of the trip. The second half I spend watching movies. I ended up finishing two: one Japanese film about black Friday packages being replaced with bombs and another Chinese film about a guy who hallucinates ducks. The first ended up being rather boring, but the second was actually really fun.

Once we landed in the Netherlands, it took us quite some time to actually get off the airplane. Luckily, once we did get off, it didn't take long for us to get our luggage. Once we did, we gathered one final time to take a group picture and then went our own ways. Heading home after an amazing trip to the other side of the world.

---

Slechts drie uur na het einde van de vorige blog moesten we alweer vroeg uit bed. Héél vroeg. Toch was het niet moeilijk om gemotiveerd te raken, want dit was een belangrijke dag. De reis liep ten einde en we zouden eindelijk terug naar huis gaan. Of eigenlijk: alweer? Hoe dan ook, we hadden een strak schema en geen tijd te verliezen.

We verzamelden ons buiten het hostel en deden een snelle check om te zien of we niets vergeten waren. Gelukkig ging alles vlot en konden we al snel op weg naar de metro richting het vliegveld. Helaas vertrokken we zó vroeg dat de expresmetro nog niet reed, dus moesten we het doen met de tragere variant - een rit van ongeveer anderhalf uur.

Toen we eindelijk op het vliegveld aankwamen, deden we nog een laatste controle van onze bagage om zeker te weten dat niets te zwaar was. Daarna gingen we snel inchecken voor onze vlucht. Alles verliep redelijk soepel, op een klein probleem met een paar onhandig gevormde koffers en een paar aanstekers na, waar de balie niet zo blij mee was. Zodra die kwestie was opgelost, ging alles verder zonder problemen. We namen een pendeltreintje naar de gate, kochten wat snacks voor de vlucht en vertrokken richting China.

De vlucht was een mooie gelegenheid om wat welverdiende slaap in te halen, en dus sliep ik bijna de hele rit. Het enige wat ik me nog herinner van die vlucht, is dat ik wakker werd omdat ik met mijn hoofd tegen de armleuning stootte tijdens de landing. Thijs, die naast me zat, lag in een deuk. Hij had het aan zien komen en besloot me niet wakker te maken. Wat een vriend. Wat een topgozer.

Na het uitstappen gingen we door de Chinese veiligheidscontrole en splitsten we op. Thijs en ik hadden sinds het opstaan nog niets fatsoenlijks gegeten, dus besloten we iets te halen bij de traditionele Chinese McDonald's. Onderweg liepen we nog door een klein buitentuintje, maar aangezien de zinderende hitte onze magen niet ging vullen, liepen we snel door.

Uiteindelijk bleek de McDonald's ook geen succes. We hadden namelijk geen enkele betaalmethode die geaccepteerd werd, en dus konden we die traditionele hamburgers wel vergeten. In plaats daarvan liepen we naar een klein winkeltje om wat brood te kopen. Na een ongemakkelijke situatie waarin ik de caissière telkens een andere pas aanbood, die ze steeds probeerde waarna ze me strak aankeek, haar hoofd schudde en "no" zei, lukte het me uiteindelijk toch om wat eten te kopen.

In tegenstelling tot de eerste vlucht hadden we dit keer niet veel tijd in China. Dus zodra mijn honger gestild was, was het alweer tijd om te verzamelen en aan boord te gaan van het volgende vliegtuig. Ondanks dat ik de hele eerste vlucht had geslapen, was ik nog steeds doodmoe. Dus zodra ik aan boord stapte, viel ik meteen weer in slaap en miste ik de helft van de vlucht. De andere helft bracht ik door met films kijken. Ik zag er twee: een Japanse film over Black Friday-pakketten die werden vervangen door bommen, en een Chinese film over een man die eenden hallucinaties heeft. De eerste was behoorlijk saai, maar de tweede was verrassend leuk.

Toen we uiteindelijk in Nederland landden, duurde het vrij lang voordat we daadwerkelijk uit het vliegtuig konden. Gelukkig ging het ophalen van onze bagage daarna wel snel. Nadat we alles hadden verzameld, namen we nog één keer samen een groepsfoto. Daarna gingen we ieder onze eigen weg. Op naar huis, na een geweldige reis naar de andere kant van de wereld.

Blog May 11 - Scheltes

Maarten 2025-05-13 21:44

Nederlandse vertaling (mede mogelijk gemaakt door ChatGPT) na Engels

After having woken up too early for too many days, this free day was the perfect opportunity to finally sleep in and recharge a bit. As such, my day started at a neat eleven AM. Arguably still too early, but as I had a blog to write, it couldn't be helped. A story about me sleeping an entire day just wouldn't be interesting. Instead I agreed to start today's story with Thijs by going to Gangnam to see a statue commemorating the song Gangnam Style by Psy. Our planning was, however, not optimal for this courageous endeavor. Thijs had somewhere else to be in the afternoon so my getting up late made it such that we had to hurry a bit. Thijs forgetting his things at the hostel also didn't help. In the end we had just enough time to get to Gangnam and take a picture at the statue before Thijs had to leave again.

I thought it a waste to leave immediately so instead of going along with him I walked around the neighbourhood by myself for a while before going out to meet up with Nino. He had gone on his own mission to one of Seoul's palaces. We'd agreed to go see a second palace together, but when I got there Nino was still busy with the first. Thus, my solo adventure went forth. Whilst killing some time by walking around the area and taking pictures of the palace's exterior, I stumbled across the Korean museum of modern and contemporary art. Admission was cheap so I decided to make a visit whilst waiting on Nino. Though, no sooner than I entered the building my phone rang. Nino was done. Great, we could visit the museum together.

We had a quick lunch and went inside again, but also quickly left again. The place was absolutely swamped with people. Not only was the queue to buy tickets ginormous, but there were also gigantic queues to get into each of the individual exhibitions. Were we not in Korea, I would almost have thought that we had accidentally stepped into the Louvre. Most strikingly, however, was the fact that nearly all visitors were couples in their twenties. It seems like musea are a popular date spots in Korea. Not wanting to deal with the crowds, Nino and I decided to take our own date elsewhere and moved on to a palace with a large tree garden. Here we wandered around taking some pictures and enjoying nature in the middle of Seoul. By pure chance, we even managed to catch a historical reenactment performed by some university students.

Once the performance ended, we decided to meet up with Thijs again and go out for dinner. After eating foreign food for nearly three weeks we all had a craving for something familiar so we agreed to get some pasta. We found a restaurant that was nearby and had good reviews, though once we got there we found that we had once again stumbled upon a typical date spot filled with Korean couples. Can't blame them, the pasta was good after all.

Our stomachs filled, we finally departed for our final goal for this day and trip. Thijs and I had previously gone up Namsan mountain during our previous visit to Korea and enjoyed the view so much that we had to see it again. We could have taken a bus to the foot of the mountain, but in the end we agreed that the hour walk there would be a nice way to see a bit of the city. This was a good call as Myeongdong, the neighbourhood through which we walked, was bustling with nightlife and a generally stellar atmosphere. The climb up the mountain was also great and the view still spectacular. We were also once again lucky in the fact that the tower on top of the mountain was still open. The view from outside the tower was admittedly nicer, but we still got some nice pictures at the top.

By the time we got down from the tower it was already getting late and we knew we had to get up really early for our flight the next day. As such we decided to quickly walk down the mountain again and get back to the hostel. Getting down the mountain quickly was a great success. Getting to the hostel was not. As the way down was clearly indicated we didn't bother checking a map for our present location. As a result, once we finally got down we were surprised to see that we were on the wrong side of the mountain. Not good. In the end it ended up taking another hour and a half to get back to the hostel where we arrived somewhere past midnight. Here we quickly packed our bags and tried to claim whatever sleep we could before waking up again at four.

---

Na veel te vaak veel te vroeg op te hebben moeten staan, was deze vrije dag de perfecte gelegenheid om eindelijk eens uit te slapen en wat bij te komen. Mijn dag begon dan ook netjes om elf uur 's ochtends. Toegegeven, misschien nog steeds te vroeg, maar aangezien ik een blog moest schrijven, kon het niet anders. Een verhaal over hoe ik de hele dag heb liggen slapen is tenslotte ook niet zo boeiend. In plaats daarvan begon mijn dag samen met Thijs, met het plan om naar Gangnam te gaan om daar een standbeeld te bekijken ter ere van het lied *Gangnam Style* van Psy. Onze planning was echter niet ideaal voor dit dappere avontuur. Thijs had in de middag al een andere afspraak en omdat ik laat uit bed kwam, moesten we ons haasten. Dat Thijs vervolgens zijn spullen in het hostel vergat, hielp ook al niet mee. Uiteindelijk hadden we net genoeg tijd om naar Gangnam te gaan en een foto bij het standbeeld te maken, voordat Thijs alweer moest vertrekken.

Ik vond het zonde om meteen weer te vertrekken, dus besloot ik niet met hem mee terug te gaan maar nog wat rond te lopen in de buurt. Daarna sprak ik af met Nino, die op zijn eigen missie was gegaan naar een van de paleizen van Seoul. We hadden afgesproken om samen nog een tweede paleis te bezoeken, maar toen ik daar aankwam, was Nino nog steeds bezig met de eerste. En dus ging mijn solo-avontuur gewoon verder. Terwijl ik de tijd doodde door wat rond te lopen en foto's te maken van de buitenkant van het paleis, kwam ik toevallig langs het Koreaans Museum voor Moderne en Hedendaagse Kunst. De entree was goedkoop, dus ik besloot er een kijkje te nemen terwijl ik op Nino wachtte. Maar nog voordat ik echt binnen was, ging mijn telefoon. Nino was klaar. Mooi, dan konden we het museum samen bezoeken.

We aten snel iets en gingen opnieuw naar binnen, maar waren er ook weer snel uit. Het museum was namelijk compleet overspoeld met mensen. Niet alleen de rij bij de kassa was enorm, maar er stonden ook gigantische wachtrijen bij elke afzonderlijke tentoonstelling. Waren we niet in Korea geweest, dan had ik bijna gedacht dat we per ongeluk het Louvre waren binnengewandeld. Wat vooral opviel was dat vrijwel alle bezoekers stelletjes in de twintig waren. Musea lijken hier een populaire dateplek te zijn. Nino en ik hadden geen zin om tussen de mensenmassa te staan en besloten onze eigen date ergens anders voort te zetten: we gingen naar een paleis met een grote boomtuin. Daar liepen we rond, maakten wat foto's en genoten van de natuur midden in Seoul. Toevallig waren we ook nog net op tijd voor een historische opvoering door universiteitsstudenten.

Toen de voorstelling voorbij was, besloten we weer met Thijs af te spreken om te gaan avondeten. Na bijna drie weken buitenlandse kost hadden we allemaal trek in iets vertrouwds, dus kozen we voor pasta. We vonden een restaurant in de buurt met goede recensies, maar toen we daar aankwamen bleek het wéér een typische dateplek vol Koreaanse stelletjes te zijn. Kun je ze niet kwalijk nemen - de pasta was namelijk erg goed.

Met goed gevulde magen vertrokken we naar het laatste doel van deze dag - en eigenlijk ook van de hele reis. Thijs en ik waren bij een eerdere reis al eens de berg Namsan op geweest en vonden het uitzicht daar zo mooi dat we het graag opnieuw wilden zien. We hadden de bus kunnen nemen naar de voet van de berg, maar besloten dat het uur lopen ernaartoe een mooie manier zou zijn om nog wat van de stad te zien. En dat bleek een goede keuze, want Myeongdong, de wijk waar we doorheen liepen, was levendig met een bruisend nachtleven en een geweldige sfeer. De klim de berg op was ook mooi en het uitzicht nog steeds spectaculair. We hadden ook geluk dat de toren bovenop de berg nog open was. Hoewel het uitzicht buiten mooier was dan van binnenuit, maakten we toch wat leuke foto's bovenop.

Toen we eenmaal weer beneden waren, was het al behoorlijk laat en wisten we dat we de volgende ochtend extreem vroeg moesten opstaan voor onze vlucht. We besloten dus snel de berg af te lopen en terug te keren naar het hostel. De afdaling van de berg ging vlot. De weg terug naar het hostel... niet. Omdat de route naar beneden duidelijk stond aangegeven, hadden we geen kaart geraadpleegd. Toen we uiteindelijk beneden waren, bleek tot onze verbazing dat we aan de verkeerde kant van de berg waren uitgekomen. Niet handig. Uiteindelijk kostte het ons nog anderhalf uur om terug bij het hostel te komen, waar we ergens na middernacht aankwamen. Daar pakten we snel onze tassen in en probeerden we nog wat slaap te pakken, voordat we om vier uur alweer op moesten.

Blog May 10 - Marie-Nour

Maarten 2025-05-13 21:29

Nederlandse vertaling (mede mogelijk gemaakt door ChatGPT) na Engels

For our final trip with almost all group members together, we planned to leave at 6.30 in the morning for the DMZ. With only four hours of sleep after a wild night, many were hoping to catch some rest on the bus ride there. Unfortunately, Alex, who calls himself the most handsome tour guide, demanded our attention. He falsely promised we could sleep after listening to his 30 minute talk.

Trying to be optimistic, he informed us about the nearly 1 to 2 million landmines planted in the 4 km stretch of the DMZ. Later, he made sure we could still smile by assuring us we were safe with him. It was genuinely interesting to hear Alex's stories and experiences as a soldier in the Korean army. He reminded us of the tragic historical events and shared personal stories about the hardships faced by his family, which was touching to hear.

His storytelling was well timed. When we first arrived, we saw the UNESCO Memory of the World project, which highlights efforts to reconnect dispersed families through various media. We then listened to a song expressing the 30 years lost due to the war. We were lucky enough to take a few pictures, as photography was very restricted. In the third picture, you can see the last train that ran in North Korea, abandoned in the DMZ for around 40 years. It was headed to Pyongyang, the capital of North Korea. If you look closely, you can see the bullet holes in the train. This train became a symbol of sacrifice, while the tree that grew inside it, see the fourth picture, became a symbol of freedom.

Alex conveyed the idea that freedom does not come without sacrifice. It was a beautiful thought to reflect on, not only in terms of war but also in the small, everyday decisions we make. There were many bridges at the site, such as the Bridge of Freedom, which honors displaced people who died yearning for their families and hometowns in North Korea. It was also previously used to exchange prisoners of war. Similarly, there was the Bridge of No Return, which crosses the Military Demarcation Line between North and South Korea.

After visiting the Bridge of Freedom, I decided to get some North Korean money, just in case I ever allow myself any risky behavior. On the bus to the next location, Alex showed us his impressive military uniform, which you can see in the fifth picture. Fun fact: in South Korea, if you win an Olympic medal, you're exempted from military service.

Before lunch, we visited the Third Tunnel of Aggression, built by North Korea to invade South Korea. It's funny to see North Korea's military effort turned into a tourist attraction by South Korea. As I walked through the tunnel, with the ceiling even lower in the second half, I pitied my very tall Dutch friends and thanked my luck for being the shortest.

After lunch, we went to the observatory where we could see North Korea with our own eyes. In the sixth picture, you can see some of my friends with the old observatory in the background. From the new observatory, our guide provided binoculars so we could view soldier posts and see the detailed divide between the North and the South. The contrast between K-pop music playing in the background and being in a place filled with landmines felt surreal. The cheerful music didn't match the seriousness of the place. It felt like my mind couldn't comprehend how, just a few kilometers away, the world could be so different, a place where even something as joyful as K-pop is not allowed.

Before heading back to the hostel and saying goodbye to our red cow statue friend, we visited the red bridge, which offered a lovely view despite the rainy weather. The fog over the mountains was very picturesque, see the seventh picture. That was about the end of our tour, and on the way back, I had the deepest nap of my life.

Later in the evening, we had our final group dinner, arranged by the committee. The food was good, and the smiles were warm. We ended the night by spending the rest of our daily budget on beer, snacks, and some good karaoke.

---

Voor onze laatste bezoek met bijna alle groepsleden bij elkaar, vertrokken we om half zeven 's ochtends naar de DMZ. Met slechts vier uur slaap na een wilde avond hoopten velen wat rust te pakken in de bus. Helaas eiste Alex, die zichzelf de knapste gids noemt, al onze aandacht op. Hij beloofde ten onrechte dat we mochten slapen nadat we zijn praatje van 30 minuten hadden aangehoord.

In een poging optimistisch te blijven, vertelde hij ons over de bijna 1 tot 2 miljoen landmijnen die verspreid liggen over de 4 km brede strook van de DMZ. Later zorgde hij ervoor dat we toch nog konden lachen door ons te verzekeren dat we bij hem veilig waren. Het was oprecht interessant om Alex' verhalen en ervaringen als soldaat in het Koreaanse leger te horen. Hij herinnerde ons aan de tragische gebeurtenissen uit de geschiedenis en deelde persoonlijke verhalen over de ontberingen die zijn familie heeft meegemaakt, wat erg ontroerend was om te horen.

Zijn timing als verteller was goed. Bij aankomst zagen we eerst het UNESCO Memory of the World-project, dat zich richt op het herenigen van verscheurde families via diverse media. Daarna luisterden we naar een lied dat de 30 verloren jaren door de oorlog uitdrukte. We hadden geluk dat we een paar foto's mochten nemen, want fotografie was sterk beperkt. Op de derde foto zie je de laatste trein die in Noord-Korea reed, nu al zo'n 40 jaar verlaten in de DMZ. Deze trein was op weg naar Pyongyang, de hoofdstad van Noord-Korea. Als je goed kijkt, zie je de kogelgaten in de trein. Deze trein werd een symbool van opoffering, terwijl de boom die erin is gegroeid, zie de vierde foto, een symbool van vrijheid werd.

Alex bracht de gedachte over dat vrijheid nooit zonder opoffering komt. Een mooie gedachte om bij stil te staan - niet alleen in oorlogstijd, maar ook bij de kleine keuzes die we elke dag maken. Er waren veel bruggen op de locatie, zoals de Bridge of Freedom, die mensen eert die gestorven zijn terwijl ze verlangden naar hun familie en geboorteplaats in Noord-Korea. Deze brug werd eerder ook gebruikt voor het uitwisselen van krijgsgevangenen. Ook was er de Brug zonder Terugkeer, die de Militaire Demarcatielijn tussen Noord- en Zuid-Korea oversteekt.

Na het bezoek aan de Bridge of Freedom besloot ik wat Noord-Koreaans geld aan te schaffen, voor het geval ik ooit iets roekeloos wil doen. In de bus naar de volgende locatie liet Alex ons trots zijn indrukwekkende militaire uniform zien, dat je op de vijfde foto kunt bewonderen. Fun fact: in Zuid-Korea hoef je geen dienstplicht te vervullen als je een Olympische medaille wint.

Voor de lunch bezochten we de Third Tunnel of Aggression, gebouwd door Noord-Korea om Zuid-Korea binnen te vallen. Het is grappig om te zien hoe Zuid-Korea zo'n militaire poging heeft omgetoverd tot toeristische attractie. Terwijl ik door de tunnel liep - waarvan het plafond in het tweede deel nog lager was - had ik medelijden met mijn lange Nederlandse vrienden, en was ik dankbaar dat ik zelf zo klein ben.

Na de lunch gingen we naar het observatorium waar we Noord-Korea met eigen ogen konden zien. Op de zesde foto zie je een paar van mijn vrienden met het oude observatorium op de achtergrond. Vanaf het nieuwe observatorium gaf onze gids ons verrekijkers, zodat we soldatenposten konden bekijken en duidelijk het verschil konden zien tussen Noord en Zuid. Het contrast tussen de vrolijke K-popmuziek op de achtergrond en de met landmijnen bezaaide omgeving voelde surrealistisch. De opgewekte muziek paste totaal niet bij de ernst van de plek. Het voelde alsof mijn brein het niet kon bevatten dat de wereld, slechts een paar kilometer verderop, zó anders kon zijn - een plek waar zelfs iets vrolijks als K-pop verboden is.

Voor we terugkeerden naar het hostel en afscheid namen van onze rode koeienbeeld-vriend, bezochten we nog de rode brug, die ondanks het regenachtige weer een prachtig uitzicht bood. De mist over de bergen was erg schilderachtig, zie de zevende foto. Daarmee kwam onze tour ten einde, en op de terugweg had ik de diepste dut van mijn leven.

Later op de avond gingen we voor de laatste keer met de hele groep eten, georganiseerd door de commissie. Het eten was goed, de glimlachen warm. We sloten de avond af door onze laatste dagbudget te spenderen aan bier, snacks en een stevige karaoke-sessie.

Blog May 9 - Irene

Maarten 2025-05-11 17:22

Nederlandse vertaling (mede mogelijk gemaakt door ChatGPT) na Engels

After a good nights sleep (4 hours) back at our favorite hostel with the 7 square meter rooms and 1.70 meter high bathrooms, we had a busy day ahead. We would go to the last two institutes. Because Seoul is as bombastic in size as our love for onigiri, we had to leave very early: our trustworthy alarmclocks were set at 6:30 AM, when our friends in the Netherlands were still awake and we could still enjoy our beers from yesterday.

An hour later, we were headed to KU, the Korea University. We split up into two groups and our group first got a tour by Junnyeong Jang of the equiment in the basement of the College of Science. Here, research is done on quantum computing and making qubits from single rubidium atoms using laser cooling, where they reached temperatures of 4 micro Kelvin.

Then we went upstairs to meet Jaewon Choi for a campus tour. He greeted us (in Dutch!) and led us outside to show some university buildings. Interestingly, because of the ''vloeroppervlakteindex'', a lot of the university grounds had to be below ground-level. They had a library, café, a vending machine with blouses and even a wing (or grand piano according to others), where tall Maarten played a lovely song.

Outside again we saw some more pretty university buildings, student clubs, a fountain and the gate before quickly going to a restaurant for lunch with the students from the university. We had an amazing multi-course meals with traditional Korean dishes such as bibimbap, bulgogi, kimchi, smoked duck and much more. Yum yum. Sadly, due to a tight planning, we had to leave quickly.

On our way to the last institute, Anne and I took a powernap in the metro as we crossed the river. The observatory at SNU (Seoul National University) was located far away from the buzz of the city and surrounded by mountains. There was a very quiet atmosphere there when we arrived. Except for the rain. A short, non-optional hike up the mountain led us to the building where we got an explanation of the campus and university (they have a lot of books) and radio telescopy. The (PhD) students and post-doc also told us about their interesting research on, for example, jets emitted from active galactic nuclei.

We got to see the telescope too and wanted to make a group photo there. We found out that we forgot to take the most beautiful thing that has ever been to Korea with us (the Marie Curie flag), but luckily, we had a small replacement with us: our starry Marie Curie sticker. After seeing some more of the research, we left through the heavy rain for the bus. This was quite bad, but I think the poor students running a marathon had it much worse.

A bumpy busride later, we ended the formal part of the day and got some much needed pizza. We then planned to meet up with the PhD student who showed us KU to have dinner at his favorite restaurant, which, halfway there, turned out to be closed already. However, the Japanese noodles we then decided to eat in Myeongdong were also delicious!

Because we were very eepy sleepy, we headed back after dinner to go to bed early, but not without going to the convenience store to get some icecream and breakfast for tomorrow (onigiri, what else?) and seeing some cats run away from us on the road.

---

Na een goede nacht slaap (vier uur) in ons favoriete hostel, met een kamer van 7 vierkante meter en badkamer van 1.70 meter hoog, stond ons een drukke dag te wachten. Vandaag bezochten we de laatste twee instituten. Omdat Seoul net zo bombastisch groot is als onze liefde voor onigiri, moesten we erg vroeg vertrekken: onze trouwe wekker stond ingesteld op 6:30 uur, een tijdstip waarop onze vrienden in Nederland nog wakker waren en wij nog konden nagenieten van onze biertjes van gisteren.

Een uur later waren we onderweg naar KU, de Korea University. We splitsten ons op in twee groepen; onze groep kreeg eerst een rondleiding van Junnyeong Jang door het kelderlab van het College of Science. Hier wordt onderzoek gedaan naar kwantumcomputing, waarbij qubits worden gemaakt van losse rubidiumatomen via laserkoeling, op temperaturen tot wel 4 microkelvin.

Daarna gingen we weer naar boven voor een campusrondleiding van Jaewon Choi. Hij begroette ons (in het Nederlands!) en nam ons mee naar buiten om een aantal universiteitsgebouwen te laten zien. Interessant was dat vanwege de zogenaamde "vloeroppervlakteindex", een groot deel van de campus zich ondergronds moest bevinden. Daar was een bibliotheek, een café, een automaat met blousjes en zelfs een vleugel, waarop lange Maarten een mooi lied speelde.

Buiten zagen we nog meer mooie gebouwen, studentenclubs, een fontein en de poorten van de universiteit, waarna we vlug doorgingen naar een restaurant voor lunch met de studenten van KU. We kregen een heerlijke maaltijd van meerdere gangen, waaronder traditionele Koreaanse gerechten zoals bibimbap, bulgogi, kimchi, gerookte eend en nog veel meer. Jammie! Helaas moesten we vanwege een strak schema alweer snel door.

Onderweg naar het laatste instituut deden Anne en ik nog een powernap in de metro terwijl we de rivier overstaken. Het observatorium van SNU (Seoul National University) lag ver van de drukte van de stad, omringd door bergen. Bij aankomst was het erg rustig, afgezien van de regen. Na een korte wandeling bergop bereikten we het gebouw, waar we uitleg kregen over de campus, de universiteit (ze hebben veel boeken) en radiosterrenkunde. De (PhD-)studenten en postdocs vertelden ons over hun onderzoek, bijvoorbeeld over jets die worden uitgezonden door actieve galactische kernen.

We kregen ook de telescoop te zien en wilden daar graag een groepsfoto maken. Toen ontdekten we helaas dat we het mooiste wat ooit in Korea is geweest waren vergeten: de Marie Curie-vlag. Gelukkig hadden we een prachtige vervanger bij ons: de Marie Curie sterren sticker. Na nog wat meer apperatuur gezien te hebben, liepen we door de stromende regen naar de bus. Dat was flink afzien, maar ik denk dat de arme studenten die een marathon aan het lopen waren het nog zwaarder hadden...

Na een onrustige busrit kwam het formele deel van de dag ten einde en haalden we wat hoognodige pizza. Later spraken we af met de PhD-student van KU om samen te gaan eten in zijn favoriete restaurant, maar halverwege de route ernaartoe bleek deze helaas al gesloten. Gelukkig waren de Japanse noedels die we daarna in Myeongdong aten ook lekker!

Omdat we erg eepy sleepy waren, gingen we na het eten snel terug naar het hostel om vroeg naar bed te gaan, maar niet zonder eerst even langs de convenience store te gaan voor een ijsje en ontbijt voor morgen (onigiri, natuurlijk) en wat katten te zien die van ons wegrenden op straat.

Blog May 8 - Claudia

Maarten 2025-05-09 11:34

Nederlandse vertaling (mede mogelijk gemaakt door ChatGPT) na Engels

This morning, we woke up bright and early to finish packing our bags, as today is our second-to-last travel day. After dropping all our luggage in a way too small luggage room, we had some time left to enjoy our 7-eleven breakfast and a game of UNO in the common room.

Before traveling back to Seoul, we had an institute visit: the IBS Center of Climate Physics (ICCP). The institute is located on the 10th and 11th floor (as counted in Korean) of the Pusan national university of mechanical engineering building. As a bonus, the view was quite impressive.

We were welcomed by Axel Timmerman, the director of ICCP, who gave us insight on how past climate conditions can be reconstructed and how the data is used in Earth system modelling. Afterwards, we visited the labs, where they showed us speleothems, which are used to determine the isotopes of oxygen and carbon atoms in the stored water and minerals. The labs featured different mass spectrometers and a machine designed to smash rocks into smaller sizes, allowing samples to be extracted with the help of a drilling tool.

After a quick group picture at the balcony garden, we traveled back to our hostel to gather our luggage.
We took the subway in Busan one last time to catch our train. Fortunately, we still had time to grab lunch, so we went to Subway (the sandwich shop). Apparently fast food chains are one of the few places where vegetarian options are available, so I found it quite enjoyable.

Public transport rules in Korea are strict; talking, eating or swearing could result in a fine. The train ride to Seoul takes about six hours, so that leaves more than enough time to read a book I found in the secondhand bookshop the day before yesterday or maybe catch some sleep.
When we finally arrived in Seoul, we took the subway to Jinho's Guesthouse. As we were getting off, the subway doors closed on Adriaan, almost splitting him in half. Sleeping in the same bed as a week before, feels familiar, and after greeting the same kind cashier at the 7-eleven, it almost feels like coming home.

We went for a late-night meal at a Bunny Chicken shop, where we were kindly helped by some locals to decode the menu. Tommorow is an early day with two institute visits, so everybody turned in relatively early for the night.

---

Vanmorgen stonden we vroeg op om onze tassen in te pakken, want vandaag is onze op één na laatste reisdag. Nadat we al onze bagage in een veel te kleine bagageruimte hadden gedropt, hadden we nog wat tijd over om te genieten van een 7-eleven ontbijtje en een potje UNO in de gemeenschappelijke ruimte.

Voordat we terug naar Seoul reisden, brachten we een bezoek aan het IBS Center for Climate Physics (ICCP). Het instituut is gevestigd op de tiende en elfde verdieping (zoals in Koreaans gebruik geteld) van het gebouw van werktuigbouwkunde aan de Pusan National University. Als bonus hadden we een indrukwekkend uitzicht.

We werden ontvangen door Axel Timmerman, de directeur van het ICCP, die ons uitlegde hoe klimaatcondities uit het verleden gereconstrueerd kunnen worden en hoe deze gegevens gebruikt worden in modellen van het aardsysteem. Daarna bezochten we de laboratoria, waar we speleothemen te zien kregen - deze worden gebruikt om de isotopen van zuurstof- en koolstofatomen in het opgeslagen water en mineralen te bepalen. De labs bevatten onder andere verschillende massaspectrometers en een machine die gesteente vermaalt, zodat er met een boorapparaat monsters uit gehaald kunnen worden.

Na een snelle groepsfoto in de balkon-tuin gingen we terug naar het hostel om onze bagage op te halen.
We namen voor de laatste keer de metro in Busan om onze trein te halen. Gelukkig hadden we nog tijd om te lunchen, dus gingen we naar Subway (de broodjeszaak). Blijkbaar zijn fastfoodketens een van de weinige plekken met vegetarische opties, dus ik vond het eigenlijk best fijn.

Het openbaar vervoer in Korea kent strikte regels: praten, eten of vloeken kan leiden tot een boete. De treinrit naar Seoul duurt ongeveer zes uur, dus dat geeft ruim de tijd om een boek te lezen dat ik eergisteren in een tweedehands boekwinkel vond, of misschien wat slaap in te halen.
Toen we uiteindelijk aankwamen in Seoul, namen we de metro naar Jinho's Guesthouse. Terwijl we uitstapten, sloten de metrodeuren zich om Adriaan heen, die bijna in tweeën werd gespleten. In hetzelfde bed slapen als een week geleden voelt vertrouwd, en na begroet te zijn door dezelfde vriendelijke kassamedewerker bij de 7-eleven voelt het bijna als thuiskomen.

We gingen laat op de avond nog wat eten bij een Bunny Chicken-winkel, waar we vriendelijk geholpen werden door enkele locals om het menu te ontcijferen. Morgen wordt het weer vroeg op, met twee instituutsbezoeken op de planning, dus iedereen dook relatief op tijd hun bed in.

Blog May 7 - Thijs

Maarten 2025-05-07 16:34

Nederlandse vertaling (mede mogelijk gemaakt door ChatGPT) na Engels

I started my day with a simple but satisfying breakfast - a fresh baguette from Paris Baguette. Though the name suggests otherwise, the bread was made right here in Korea, which gave me a small chuckle. After securing mybaguette, I headed over to the nearby 7-Eleven to pick up some jam, grapes, and a bottle of milk to complete the meal. On my way there, I happened to run into Maarten and Nino. Since we were all headed in the same direction and none of us had eaten yet, we decided to enjoy breakfast together.

There's something really nice about having a good morning meal, especially when the weather is cooperating. The sun was out again after hiding away yesterday, and it gave the whole morning a warm, peaceful vibe. After breakfast, I went for a leisurely walk, soaking in the sunshine and the gentle buzz of the city waking up. It felt good to move around and clear my head. Once I got back, I took a quick nap - a short recharge before the rest of the day unfolded.

Later that morning, the three of us - Nino, Maarten, and I - made our way to the Lotte department store. Our main goal was to visit the National Geographic store, which is kind of a must - see if you're into travel gear or just cool branding. Nino needed a new backpack, and after some browsing, he found one that fit perfectly. With that mission accomplished, our stomachs began to speak up, so we headed to Shake Shack for lunch.

Shake Shack rarely disappoints, and this time was no different. We each devoured our burgers and took a moment to just relax and enjoy the meal. Afterwards, wanting to walk off the calories, we decided to go on a short hike through a nearby forest. It was surprisingly tranquil. Despite being surrounded by the second largest city in the country, the forest made us feel like we had briefly escaped into nature. The air was cooler under the trees, and the sounds of the city faded into the background.

When we got back, we watched Kizumonogatari, an anime film that dives into the story of a boy who becomes a vampire. The animation was stunning, and the story was really exciting and more intense than I expected - but in a good way. It really held our attention from start to finish.

By the time the movie ended, hunger hit us again, so we went out in search of dinner. We stumbled upon a small Japanese restaurant tucked into a side street. I ordered katsudon - crispy fried pork cutlet served over rice with egg and vegetables. It was hearty, comforting, and exactly what I needed after a long day.

To wind down, we took a slow stroll through the nighttime city. The streets were glowing with neon lights and buzzing with energy, yet there was something calming about it all. I ended my day with a couple episodes of House M.D., a comforting dose of nostalgia to close out a day that was full, but never rushed.

---

Ik begon mijn dag met een simpel maar bevredigend ontbijt - een verse baguette van Paris Baguette. Ondanks de naam werd het brood gewoon hier in Korea gebakken, wat me even liet glimlachen. Nadat ik mijn baguette had bemachtigd, liep ik naar de nabijgelegen 7-Eleven om jam, druiven en een fles melk te halen om het ontbijt compleet te maken. Onderweg kwam ik toevallig Maarten en Nino tegen. Aangezien we dezelfde kant op gingen en geen van ons nog had ontbeten, besloten we samen te ontbijten.

Er is iets heel fijns aan een goed ontbijt, vooral als het weer ook meewerkt. De zon was weer tevoorschijn gekomen na zich gisteren te hebben verstopt, wat de hele ochtend een warme, rustige sfeer gaf. Na het ontbijt maakte ik een ontspannen wandeling en genoot van de zon en het zachte geroezemoes van een ontwakende stad. Het voelde goed om even in beweging te zijn en mijn hoofd leeg te maken. Eenmaal terug nam ik een korte powernap - een snelle oplaadbeurt voor de rest van de dag.

Later in de ochtend gingen wij drie - Nino, Maarten en ik - richting het Lotte-warenhuis. Ons hoofddoel was de National Geographic-winkel, wat een echte aanrader is als je van reisgear of coole branding houdt. Nino had een nieuwe rugzak nodig en na wat rondsnuffelen vond hij er eentje die perfect zat. Missie geslaagd, en onze magen begonnen te knorren, dus we gingen naar Shake Shack voor de lunch.

Shake Shack stelt zelden teleur, en ook deze keer niet. We werkten allemaal onze burgers naar binnen en namen even de tijd om gewoon te ontspannen en van de maaltijd te genieten. Daarna, om de calorieën een beetje kwijt te raken, besloten we een korte hike te maken door een nabijgelegen bos. Het was verrassend rustig. Ondanks dat we midden in de op één na grootste stad van het land waren, gaf het bos ons het gevoel dat we even aan de natuur ontsnapt waren. De lucht was koeler onder de bomen en het stadsgeruis verdween op de achtergrond.

Eenmaal terug keken we naar Kizumonogatari, een animefilm die het verhaal vertelt van een jongen die in een vampier verandert. De animatie was prachtig en het verhaal spannender en intenser dan ik had verwacht - maar op een goede manier. Het hield onze aandacht vast van begin tot eind.

Tegen de tijd dat de film voorbij was, kregen we weer honger, dus gingen we op zoek naar avondeten. We kwamen terecht bij een klein Japans restaurantje in een zijstraat. Ik bestelde katsudon - knapperig gebakken varkensschnitzel geserveerd over rijst met ei en groenten. Het was hartig, troostend en precies wat ik nodig had na zo'n dag.

Om af te sluiten maakten we een rustige avondwandeling door de stad. De straten gloeiden van de neonlichten en bruiste van energie, maar toch had het iets kalmerends. Ik sloot mijn dag af met een paar afleveringen van House M.D., een vertrouwde dosis nostalgie om een volle, maar nooit gehaaste dag mee af te ronden.

Blog May 6 - Pieter

Maarten 2025-05-07 03:19

Nederlandse vertaling (mede mogelijk gemaakt door ChatGPT) na Engels

The day started of as always: with a visit to the 7 eleven around the corner. We went for the infamous "timo special" which is fried chicken you microwave yourself. We also bought lattes to go in artsy cups, which warmed us up for our next stop: the museum of modern art.

On the way to the subway a question about projectile vomiting over the border of North Korea led to some nice philosophical debating "would they shoot the vomit or me?" and thereafter "when does my vomit stop being a part of me?".
The museum of modern art was kind of nice but also a bit wierd at times. My personal favorite was a projection of an elderly couple reminiscing about their past while dancing in a field of flowers. This was immediatly followed with the low point of the museum: a projection of a baby dancing in front of naked person while its parents were bowing.

After the museum we walked to the Shinsegae department store, the biggest department store in the world. We took the escalator to the foodmarkt, where we all bought something for lunch. Overstimulated by all the sounds, smells and crowds, we went outside to enjoy our goods.

Fully fueled and recovered we returned back inside for some more exploring. Our starting point was the dinosaur amusement park on the 9th floor (which Ot really liked). From the top of the building we worked our way down to the basement passing an ice skating ring, a lego store and a cinema.

When we could finally see daylight again we had a new destination: a second hand book store. This was a very calm and serene experience after the mall which was a sensory overload. After spending some time here looking for English books we realised that the mall had tired us more than expected so our next stop will be a pub for some beers.

But before we could relax, Adriaan wanted to get a haircut here. So as we stepped into the pouring rain at Seomyeon station, we navigated to the barbershop he selected and while the rest was going on a search for a pub I accompanied Adriaan during his appointment at the barbershop.

After the haircut we found a mexican place to eat, the burritos were great and a few tequila highballs later a new plan was made: we are going to a bar this evening. Eventually we found a darts bar where we can play 8 ball pool and drink beer. This is where I am finishing my blog up after a great day.
PS hoping I can beat Freya in a revanche after she beat me in a very exciting and nerve-racking game.

---

De dag begon zoals altijd: met een bezoek aan de 7-Eleven om de hoek. We gingen voor de beruchte "Timo special", oftewel gefrituurde kip die je zelf in de magnetron opwarmt. We kochten ook lattes to go in artsy bekers, die ons opwarmden voor onze volgende stop: het museum voor moderne kunst.

Op weg naar de metro leidde een vraag over projectielbraken over de grens met Noord-Korea tot een interessante filosofische discussie: "Zouden ze het braaksel neerschieten of mij?" en daarna "Wanneer houdt mijn braaksel op met een deel van mij te zijn?".
Het museum voor moderne kunst was best leuk, maar soms ook een beetje vreemd. Mijn persoonlijke favoriet was een projectie van een ouder stel dat dansend in een bloemenveld terugdacht aan vroeger. Dit werd meteen gevolgd door het dieptepunt van het museum: een projectie van een dansende baby voor een naakt persoon, terwijl de ouders bogen.

Na het museum liepen we naar het Shinsegae-warenhuis, het grootste warenhuis ter wereld. We namen de roltrap naar de foodmarkt, waar we allemaal iets kochten voor de lunch. Overprikkeld door alle geluiden, geuren en mensenmassa's, gingen we naar buiten om van ons eten te genieten.

Volledig bijgetankt en hersteld gingen we weer naar binnen om verder te verkennen. We begonnen op de negende verdieping bij het dinosauruspretpark (waar Ot erg van genoot). Vanaf de top van het gebouw werkten we ons een weg naar beneden tot in de kelder, langs een schaatsbaan, een Lego-winkel en een bioscoop.

Toen we eindelijk weer daglicht zagen, hadden we een nieuwe bestemming: een tweedehands boekwinkel. Dit was een erg rustige en serene ervaring na de zintuiglijke overbelasting van het winkelcentrum. Na even zoeken naar Engelse boeken beseften we dat het winkelcentrum ons meer had uitgeput dan gedacht, dus onze volgende stop zou een kroeg worden voor een biertje.

Maar voordat we konden ontspannen, wilde Adriaan nog naar de kapper. Dus terwijl we uitstapten in de stromende regen bij Seomyeon Station, navigeerden we naar de barbershop die hij had uitgekozen. Terwijl de rest een kroeg zocht, vergezelde ik Adriaan tijdens zijn afspraak bij de kapper.

Na de knipbeurt vonden we een Mexicaans tentje om te eten. De burrito's waren geweldig, en een paar tequila highballs later werd er een nieuw plan gemaakt: vanavond gaan we naar een bar. Uiteindelijk vonden we een dartsbar waar we 8-ball pool konden spelen en bier konden drinken. Hier zit ik nu deze blog af te maken na een geweldige dag.
PS: ik hoop dat ik Freya kan verslaan in de revanche, nadat ze me eerder in een superspannende wedstrijd had verslagen.

Blog May 5 - Marieke

Maarten 2025-05-07 02:58

Nederlandse vertaling (mede mogelijk gemaakt door ChatGPT) na Engels

While the Netherlands was celebrating Liberation Day on the fifth of May, Korea marked Buddha's birthday. To get a glimpse of this tradition, part of the group headed out early in the morning to make way to the Haedong Yonggungsa temple.

A road lined with small stands and colourful lanterns led us to the temple buildings and shrines looking over the ocean. We saw the offerings to Buddha and people pouring water over his statue, as well as many wishes written down on paper leafs; some of the many Buddhist traditions. We wrote down a wish of our own and tried some of the snacks there.

Then two very interesting bus rides (the first bus driver liked to shout and the second bus was so crowded that we had to origami ourselves in) brought us to gamcheon culture village. This neighborhood, filled with bright-coloured houses and small souvenir shops, was fun to explore for a bit, but felt too touristy for our taste.

After reuniting with another part of the group and taking an equally crowded bus, we arrived at the Samgwangsa temple, that lies on the slopes of Baegyangsan Mountain in downtown Busan. We tried some Korean children games, which we recognised from Squid Game, and cute old ladies kept telling us we should take more of the moon cakes that they were handig out (or that's what we think they said).

All the temples were open for prayers and were very pretty and gold on the inside. It was a good opportunity to practice the bowing technique we picked up at our temple stay the day before, but I still kind of felt like an impostor since everyone around us was bowing so earnestly.

We went for a quick dinner break at a small restaurant somewhere below the temple grounds, where after some Korenglish and help from Google Translate, it became clear that we could order three dishes. While we tried our best cleaning our grilled fish with chopsticks (difficult!), two older kitchen ladies were watching us closely, probably judging our technique.

Armed with three umbrellas generously given to us by the restaurant owner, we climbed the temple stairs once again. Seventy thousand (!) lanterns now lit up the night, along with glowing, moving dragons, birds, and elephants. We followed the lantern path along the temple buildings and the pagoda. Although it was really crowded, the vibe was great.

We were quite tired from all the walking so we ended the day with a 7-eleven ice cream and went to bed at a reasonable hour for a change!

---

Terwijl Nederland op vijf mei Bevrijdingsdag vierde, stond Korea in het teken van de verjaardag van Boeddha. Om een glimp van deze traditie op te vangen, vertrok een deel van de groep vroeg in de ochtend richting de Haedong Yonggungsa-tempel.

Een weg met kleine kraampjes en kleurrijke lantaarns leidde ons naar de tempelgebouwen en heiligdommen die uitkijken over de oceaan. We zagen de offers aan Boeddha en mensen die water over zijn beeld goten, evenals vele wensen die op papieren blaadjes waren geschreven; enkele van de vele boeddhistische tradities. We schreven zelf ook een wens op en probeerden wat van de snacks daar.

Daarna brachten twee zeer interessante busritten ons naar Gamcheon Culture Village (de eerste buschauffeur hield van schreeuwen en in de tweede bus moesten we ons als origami vouwen omdat het zo druk was). Deze wijk, vol felgekleurde huisjes en kleine souvenirwinkels, was leuk om even te verkennen, maar voelde voor ons iets te toeristisch aan.

Na het weer samenkomen met een ander deel van de groep en opnieuw een overvolle busrit, kwamen we aan bij de Samgwangsa-tempel, gelegen op de hellingen van de Baegyangsan-berg in het centrum van Busan. We probeerden een paar Koreaanse kinderspelletjes, die we herkenden van Squid Game, en schattige oude dametjes bleven maar zeggen dat we meer mooncakes moesten nemen (althans, dat denken we dat ze zeiden).

Alle tempels waren open voor gebed en waren van binnen prachtig en goudkleurig. Het was een goede gelegenheid om onze buigtechniek te oefenen die we de dag ervoor tijdens ons tempelverblijf hadden geleerd, al voelde ik me toch een beetje als een imposter, want iedereen om ons heen boog zo oprecht.

We namen een korte dinerpauze in een klein restaurantje onderaan de tempel, waar het na wat 'Korenglish' en hulp van Google Translate duidelijk werd dat we drie gerechten konden bestellen. Terwijl we ons best deden om onze gegrilde vis netjes met stokjes te eten (moeilijk!), werden we nauwlettend in de gaten gehouden door twee oudere keukenmedewerksters, die waarschijnlijk ons techniekje aan het beoordelen waren.

Gewapend met drie paraplu's, die we gul van de restauranteigenaar kregen, beklommen we opnieuw de tempeltrappen. Zeventigduizend (!) lantaarns verlichtten nu de nacht, samen met gloeiende, bewegende draken, vogels en olifanten. We volgden het pad van lantaarns langs de tempelgebouwen en de pagode. Hoewel het erg druk was, hing er een geweldige sfeer.

We waren behoorlijk moe van al het wandelen, dus sloten de dag af met een 7-Eleven-ijsje en gingen voor de verandering eens op tijd naar bed!

Blog May 4 - Adriaan

Maarten 2025-05-06 03:40, laatste update 2025-05-07 02:24

Nederlandse vertaling (mede mogelijk gemaakt door ChatGPT) na Engels

To start the day we woke up at 4:30 in the morning to greet the upcoming sun. It was a very nice looking sunrise, however we sadly did not have time to enjoy the view for too long because at 4:50 we were participating in the morning ceremony together with the monk. The morning ceremony consisted of a mix of deep and short bows accompanied by the monk's chanting. It was a nice way to wake our bodies up from the early start. It also was a good warming up for the 108 bows we did after. During each bow we strung one bead on a string creating at the end a neclace/bracelet with 108 beads. The stringing of the beads was for me a somewhat medidative experience due to the slow and intensive nature.

After finishing the necklace the monk placed the necklace over our heads and he would pray for one of our wishes to come true. To conclude the temple stay we had a very nice and diverse vegetarian breakfast, most people of our group just ate the toast though. We also had a tea ceremony where we could ask the monk question about buddhism in general and about the monks life specific. And before leaving the monk told us some more about the monk life and about Korea.

After leaving the temple we had quite a journey ahead of us. Because we had all our luggage still with us we took up a lot of space, which meant the bus was full of tired people with heavy luggage. When we arrived the trainstation I got some pancakes from a very nice old lady which was filled with some sort of cinnamon syrup (it was delicious). To get to the hostel we had to travel with the metro a bit but this went very smoothly.

Because of the nice weather we decided to enjoy ourselves a nice beach day. When we arrived, after a wild bus journey, on the beach we were suprised to see it was very busy, but only a few people were shirtless. Sunbathing and swimming aren't really done in Korea it turns out. The wheater was so nice we even decided to take a dive into the water, which was very much still very cold but Pieter, Timo and me still had a nice swim. After the swim we did some reading and sleeping on the beach. We kept relaxing until we were so hungry we couldn't relax anymore. To solve this problem Timo and me decided to go to a tonkatsu specialty store. Where I got the spicy tonkatsu and Timo the cheesy one. I quickly regreted my decision to go for the spicy one but while tearing up from the spice I was still able to enjoy the nice flavours.

When we returned from the tonkatsu place the entire group was on the beach so we could watch the sunset together. Sadly the sun decided to go down in the wrong direction so we could not see it at all, which was terribly unlucky. But instead of watching the sunset we enjoyed a super nice lightshow on the bridge and some fireworks from the boats there. There also was a magician doing performing tricks and gathering a crowd. I did not understand the tricks because I don't speak Korean but the crowd also seemed very suprised at everything the magician did so I wasn't the only one.

At 8 in the evening we had 2 minutes of silence. This in honor of the victims of war everywhere and in memory of the victims of ww2. This day I usually walk along in the silent march to the war memorial in my hometown Duiven. And in these unstable times I find it especially important to remember both the attroceties and the acts of heroisms that take place during wars.
Because of the early start of our day we thought it would be a good idea to sleep early so that is where our day and my blog ends.

---

Om de dag te beginnen stonden we om 4:30 's ochtends op om de opkomende zon te begroeten. Het was een prachtige zonsopgang, maar helaas hadden we niet veel tijd om ervan te genieten, want om 4:50 namen we al deel aan de ochtendceremonie samen met de monnik. De ochtendceremonie bestond uit een combinatie van diepe en korte buigingen, begeleid door het gezang van de monnik. Het was een fijne manier om ons lichaam wakker te maken na zo'n vroege start. Het vormde ook een goede warming-up voor de 108 buigingen die we daarna deden. Bij elke buiging rijgden we één kraal aan een koord, waarmee we uiteindelijk een ketting/armband met 108 kralen maakten. Het rijgen van de kralen was voor mij een enigszins meditatieve ervaring vanwege het langzame en intense karakter.

Na het afmaken van de ketting plaatste de monnik deze over ons hoofd en bad hij voor het uitkomen van een van onze wensen. Om het tempelverblijf af te sluiten kregen we een heerlijke en gevarieerde vegetarische ontbijtmaaltijd, hoewel de meeste mensen uit onze groep vooral het geroosterde brood aten. We namen ook deel aan een theeceremonie, waarin we vragen konden stellen aan de monnik over het boeddhisme in het algemeen en over het leven van een monnik in het bijzonder. Voor ons vertrek vertelde de monnik ons nog wat meer over het leven van een monnik en over Korea.

Na het verlaten van de tempel hadden we nog een hele reis voor de boeg. Omdat we al onze bagage bij ons hadden, namen we veel ruimte in beslag, waardoor de bus vol zat met vermoeide mensen en zware tassen. Bij aankomst op het treinstation kocht ik pannenkoekjes van een heel vriendelijke oude dame, gevuld met een soort kaneelsiroop (ze waren heerlijk). Om bij het hostel te komen moesten we nog een stukje met de metro reizen, maar dat verliep erg soepel.

Vanwege het mooie weer besloten we er een leuke stranddag van te maken. Na een wilde busrit kwamen we aan op het strand en tot onze verbazing was het erg druk, maar had bijna niemand zijn shirt uit. Zonnebaden en zwemmen lijken in Korea niet echt gebruikelijk te zijn. Het weer was zo aangenaam dat we besloten een duik te nemen, ook al was het water nog behoorlijk koud - toch hebben Pieter, Timo en ik heerlijk gezwommen. Na het zwemmen hebben we wat gelezen en geslapen op het strand. We bleven ontspannen tot we zó hongerig waren dat ontspannen niet meer lukte. Om dat probleem op te lossen besloten Timo en ik naar een tonkatsu-specialiteitenrestaurant te gaan. Ik nam de pittige tonkatsu en Timo de kaasvariant. Al snel kreeg ik spijt van mijn keuze voor de pittige versie, maar ondanks de tranen door de hitte kon ik toch genieten van de heerlijke smaken.

Toen we terugkwamen van het tonkatsu-restaurant was de hele groep op het strand, zodat we samen de zonsondergang konden bekijken. Helaas besloot de zon de verkeerde kant op onder te gaan, waardoor we hem helemaal niet konden zien - erg jammer. In plaats daarvan genoten we van een prachtige lichtshow op de brug en van vuurwerk vanaf de boten. Er was ook een goochelaar die trucs deed en een menigte om zich heen verzamelde. Ik begreep de trucs niet omdat ik geen Koreaans spreek, maar het publiek leek ook erg verbaasd over alles wat hij deed, dus ik was niet de enige.

Om 8 uur 's avonds hielden we twee minuten stilte. Dit ter nagedachtenis aan oorlogsslachtoffers overal ter wereld en ter herinnering aan de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. Op deze dag loop ik normaal gesproken mee in de stille tocht naar het oorlogsmonument in mijn geboortedorp Duiven. In deze onzekere tijden vind ik het extra belangrijk om zowel de gruweldaden als de heldendaden die tijdens oorlogen plaatsvinden te blijven herinneren.
Vanwege onze vroege start dachten we dat het verstandig zou zijn om vroeg te gaan slapen, en daarmee eindigde onze dag én mijn blog.

Blog May 3 - Nino

Maarten 2025-05-05 15:45

Nederlandse vertaling (mede mogelijk gemaakt door ChatGPT) na Engels

Today, the third of May, was set to be a big day - we would partly travel to Busan by train and also spend the night at a temple! This big day started with an early morning as we had to be at the temple before 14:00. The train ride took about three and a half hours, which meant we had to wake up before 6:00. Luckily I already packed my bags which meant I could sleep for just a bit longer.

Apart from travelling to Busan, I was also responsible for leading the group as committee member. I was a bit nervous, but I believe everything went smoothly (not that I would say anything else here). Making sure everyone has enough money on their public transport card and cash for the temple was a start, but leading everyone to the correct destination without losing anybody is also a challenge. It becomes especially hairy if somebody leaves to get coffee out of nowhere or when you let everybody go to give a visit to the toilet. These situations are not something you think different about when making the planning at home, but actually performing them brings chaos into the mix. This trip makes me respect the previous committee members again, and more, because they were only a duo, where we are a with four.

The train ride started from Daejeon station at 8:06, and after searching for the right platform, we arrived safely on board. The train ride itself was quite comfortable, nice seats and good music go a long way when travelling. Apart from the music I also worked on some assignments for uni as I still have to make a few portfolio essays. Doing something productive during travel feels quite satisfying.

At Busan station we and the group that didn't want to participate in the templestay, split. Our next stop would be the templestay, and to get there we first had to travel through a big underground shopping tunnel. The tunnel had a lot of those cheap tourist stores, the kind where you ask yourself how they are making a profit. After we waded our path through the crowds, we took the subway and then a bus to travel to the templestay.

As a committee member, I found that the trip from Daejeon to the templestay went quite smoothly. Sadly, our luck ran dry when we exited the bus for the last part of the trip where we had to walk, it began to rain. The rain wasn't anything exceptional, but for a group travelling for a whole day already, and fully packed, it wasn't enjoyable. After checking-in, we started with the program.

The templestay program started with a quick video on how to behave during your stay. The rules were not that surprising, except that you had to bow whenever you entered a temple or saw a monk. After that, we got a tour of the temple of our stay, Beomasa, and got an explanation of some points of interest like a small pagoda and the insides of some of the rooms. The lanterns hanging above are in preparation for Buddha's birthday, which happens to be the day after tomorrow.

The pagoda was apparently quite something as it was a national treasure, holding spiritually the remains of one of the monks from decades ago. Except that the Japanese once raided the stones of its foundation.

After the tour of the temple, we were to have dinner, vegetarian like real monks do, in the dining hall. After dinner, we went to the meditation hall to, as the title suggests, meditate. I never really tried meditating before, but due to the way we sat down then, it would again not really happen. We meditate for about 40 minutes and after that we had free time until we had to shut the lights at 22:00.

Due to all the restraints, the housing, and certainly the clothing, it all felt a little like a prison. That's why we decided to plan an escape to find some hot chocolate. Via KakaoMaps we found a convenience store, a thirty-minute walk away from where we were. We didn't realise that it was that far down the mountain.

After our walk down the mountain we found the convenience store and got the hot chocolate. Apart from the realisation that we had to walk up the mountain again, the night couldn't have been better, sipping nice, hot chocolate.

---

Vandaag, 3 mei, stond een bijzondere dag op de planning - we zouden deels met de trein naar Busan reizen en ook overnachten in een tempel! Deze bijzondere dag begon al vroeg in de ochtend, want we moesten vóór 14:00 uur bij de tempel zijn. De treinreis duurde ongeveer drieënhalf uur, wat betekende dat we vóór 6:00 uur moesten opstaan. Gelukkig had ik mijn tas al ingepakt, waardoor ik net iets langer kon slapen.

Naast de reis naar Busan was ik vandaag ook verantwoordelijk voor het leiden van de groep als commissielid. Ik was een beetje nerveus, maar ik denk dat alles soepel is verlopen (niet dat ik hier iets anders zou zeggen). Zorgen dat iedereen genoeg saldo op zijn ov-kaart heeft en contant geld bij zich heeft voor de tempel was een begin, maar iedereen naar de juiste bestemming begeleiden zonder iemand kwijt te raken is ook een uitdaging. Het wordt vooral spannend als iemand ineens besluit koffie te gaan halen of als je iedereen toestaat een toiletpauze te nemen. Dit zijn situaties waar je bij het plannen van tevoren niet anders over denkt, maar in de praktijk zorgen ze voor chaos. Deze reis heeft mijn respect voor eerdere commissieleden alleen maar doen groeien - zij waren maar met z'n tweeën, terwijl wij er vier zijn.

De treinreis begon op station Daejeon om 8:06 uur. Nadat we het juiste perron hadden gevonden, kwamen we veilig aan boord. De treinrit zelf was behoorlijk comfortabel - fijne stoelen en goede muziek maken een groot verschil tijdens het reizen. Naast de muziek heb ik ook gewerkt aan wat opdrachten voor de universiteit, want ik moet nog wat portfolio-essays schrijven. Productief zijn tijdens het reizen geeft een erg voldaan gevoel.

Op station Busan scheidden wij ons van de groep die niet deelnamen aan het templestay-programma. Onze volgende bestemming was de tempelovernachting, en om daar te komen moesten we eerst door een grote ondergrondse winkelpassage. De tunnel stond vol met van die goedkope toeristenwinkeltjes - het soort waarbij je je afvraagt hoe ze winst maken. Nadat we ons een weg hadden gebaand door de menigte, namen we de metro en daarna een bus om bij de tempel te komen.

Als commissielid vond ik dat de reis van Daejeon naar de tempel vrij soepel verliep. Helaas was ons geluk op toen we uit de bus stapten voor het laatste stukje te voet - het begon te regenen. De regen was niet extreem, maar voor een groep die al een hele dag onderweg was en volledig bepakt, was het geen pretje. Na het inchecken begonnen we met het programma.

Het templestay-programma begon met een korte video over hoe je je moet gedragen tijdens je verblijf. De regels waren niet heel verrassend, behalve dat je moest buigen telkens wanneer je een tempel binnenging of een monnik zag. Daarna kregen we een rondleiding door onze verblijfstempel, Beomasa, en kregen we uitleg over een aantal interessante plekken, zoals een kleine pagode en de binnenkant van enkele ruimtes. De lantaarns die boven hingen waren ter voorbereiding op Boeddha's verjaardag, die overmorgen plaatsvindt.

De pagode bleek vrij bijzonder te zijn - het is een nationaal erfgoed en herbergt spiritueel de resten van een monnik van tientallen jaren geleden. Behalve dan dat de Japanners ooit de stenen van de fundering hebben geplunderd.

Na de rondleiding was het tijd voor het avondeten - vegetarisch, zoals echte monniken dat doen - in de eetzaal. Na het eten gingen we naar de meditatieruimte om, zoals de naam al zegt, te mediteren. Ik had nog nooit echt geprobeerd te mediteren, maar vanwege de manier waarop we zaten, zou het er ook dit keer niet echt van komen. We mediteerden ongeveer 40 minuten en daarna hadden we vrije tijd tot het licht om 22:00 uur uit moest.

Door alle regels, de accommodatie, en zeker ook de kleding, voelde het allemaal een beetje als een gevangenis. Daarom besloten we een ontsnapping te plannen om ergens warme chocolademelk te halen. Via KakaoMaps vonden we een kleine supermarkt, op een halfuur lopen van waar we waren. We hadden niet door dat die zo ver de berg af lag.

Na onze afdaling vonden we de supermarkt en haalden we de chocolademelk. Afgezien van het besef dat we de berg weer op moesten lopen, kon de avond niet beter - genietend van een lekkere warme chocolademelk.