Blog May 11 - Boaz

Ida 2024-05-15 11:59

Nederlands volgt Engels

Last real day, how quickly time goes by.

We had today to explore the city. We had breakfast in a Wetherspoon, after this Loes, Nienke and I went thrift shopping! There were incredibly many shops with nice things, but unfortunately really nothing in my size. There were also lots of ugly things, sometimes in my size.

After this, we went for a drink. Nienke had ordered a 'white chocolate matcha latte'. Sounds very tasty, isn't it. Not wanting to offend the lovely people at the café, the three of us ended up fighting with this drink.

After this, we briefly went to a mall for Loes. It was so ugly and so incredibly crowded, there was absolutely no vibe. After this, caught a bus to the cottage for dinner, cooked by the committee.

In the evening still watched the song contest! Everyone was praying that Israel would not win and oh how happy we were with Switzerland! Still a shame about the Netherlands :(

----

Laatste echte dag, wat gaat de tijd toch vliegensvlug.

We hadden vandaag om de stad te ontdekken. We ontbeten in een Wetherspoon, hierna gingen Loes, Nienke en ik thrift shoppen! Er waren ongelooflijk veel winkels met leuke dingen, maar helaas echt niks in mijn maat. Er waren ook heel veel lelijke dingen, soms wel in mijn maat.

Hierna gingen we wat drinken. Nienke had een "white chocolate matcha latte" besteld. Klinkt heel lekker, is het niet. Omdat we de lieve mensen van het cafeetje niet wilden beledigen hebben we uiteindelijk met zn drieën gevochten met dit drankje.

Hierna nog even kort naar een winkelcentrum gegaan voor Loes. Het was zo lelijk en zo ongelooflijk druk, het was absoluut geen vibe. Hierna een bus gepakt naar het huisje voor het avondeten, gekookt door de commissie.

In de avond nog het songfestival gekeken! Iedereen zat te bidden dat Israël niet zou winnen en o wat waren we blij met Zwitserland! Toch nog jammer van Nederland :(

Blog May 10 - Ties

Ida 2024-05-15 11:44, laatste update 2024-05-15 11:48

Nederlands volgt Engels

Today started quietly. We were expected to gather at 09.50 in front of our house in Manchester. Of course, this was an easy task, taking into account an uncertainty margin of a few minutes.

From here the journey was set towards our last institute visit, The University of Sheffield, in Sheffield. Here, the plan was to visit the physics department that focuses on applied particle physics.

The journey commenced with a short bus trip to the station. On arrival, we had to wait a bit for the train, creating the perfect conditions for locating a cup of coffee. I certainly made use of these circumstances. In the meantime, we noticed someone hurling with great speed towards a soon-departing train. We excitingly watched this person sprinting down the stairs, but alas, a wasted effort, for the doors had closed right in front of him. You could see the disappointment.

After this spectacle, the train set off to Sheffield, a journey of about an hour. At about 11.45 we arrived at Sheffield Station, where we had slightly over an hour and a half of free time. We all decided to go to a large Sainsbury's to get some lunch, and then have a seat in a nearby park.

At 13.30 it was time to gather in front of the university building. Here, William did a small introduction about the institute. Once inside, we got an overview of all the research done there and some applications of cosmic rays, like moisture detection in farmland and muon tomography. We also received a tour of a shed with a water tank detector and a millikelvin cooling system for dark matter detection.

After a slight delay, at approximately 18.45, we got on a quite busy train torwards Manchester. At Manchester Oxford Station, we got off and a group of people (including myself) had the idea to eat in a pub a final time. After a first attempt at a BrewDog pub, which was sadly full, we went to a nearby Whetherspoons, which luckily wasn't full. Here we ended the day with a fine (and relatively cheap) meal and some drinks.

----

Vandaag begon rustig. Om 09.50 werd van ons verwacht dat we zouden verzamelen voor in de hal bij ons huisje in Manchester. Dit is vanzelfsprekend gelukt met een onzekerheid van een aantal minuten.

Vanaf hier vertrok de reis richting het laatste instituut, de universiteit van Sheffield, in Sheffield. Hier stond op de planning een bezoek aan de natuurkunde afdeling die gefocust is op toegepaste deeltjesfysica.

De reis begon met een kort ritje in de bus richting het station. Eenmaal hier moesten we even wachten op de trein, wat de perfecte omstandigheden creëerde voor het halen van een bakje koffie. Hier heb ik dan ook gebruik van gemaakt. In de tussentijd zagen we iemand met enorme haast op een trein afhollen die op het punt stond om te vertrekken. We keken vol spanning toe hoe deze persoon met een sprintje de trap afkwam. Helaas was de moeite tevergeefs, want de deur ging net voor zijn neus dicht. Je kon de teleurstelling zien.

Na dit spektakel begon de treinreis richting Sheffield, een rit van ongeveer een uur. Rond 11.45 arriveerden we bij Sheffield Station, waar we iets meer dan anderhalf uur vrije tijd hadden. We besloten om met z'n allen naar een grote Sainsbury's te gaan om lunch in te slaan, wat we daarna in een nabijgelegen parkje opgegeten hebben.

Om 13.30 was het tijd om te verzamelen voor het gebouw van de universiteit. Hier deed William zijn praatje over het instituut. Eenmaal binnen kregen we een overzicht van al het onderzoek en wat toepassingen van cosmic rays, zoals waterdetectie in landbouwgrond en muon tomografie. Verder kregen we nog een rondleiding van een schuurtje met een watertank detector en een millikelvin koelsysteem voor het detecteren van donkere materie.

Na een beetje uitloop zaten we rond 18.30 in een heel volle trein richting Manchester. We stapten uit bij Manchester Oxford Station en een aantal mensen (inclusief mijzelf) had het plan om voor de laatste keer in een pub wat te eten. Na eerst een BrewDog pub geprobeerd te hebben, die helaas vol zat, zijn we doorgelopen naar de dichtstbijzijnde Wetherspoons, die gelukkig niet vol zat. Hier sloten we de dag af met een prima (maar vooral relatief goedkope) maaltijd en wat drankjes.

Blog May 9 - Kees

Ida 2024-05-15 11:40, laatste update 2024-05-15 11:40

Nederlands volgt Engels

Today was the day of our second to last institute visit: a trip to the Jodrell Bank Observatory. This would also be my second and last post to this blog. Let's go through my day.

For me, the day started with breakfast at the Ford Madox Brown, a restaurant that's part of the Wetherspoon chain. Although this is not an ad, I thought I should mention their existence, as their low prices together with their okay food quality are outstanding. That might be useful for any future trips ;). Breakfast with Pjotr, Marcel, Ties, Romy, Saskia, Thomas, and Nino was a great start of the day.

After breakfast, we gathered at the apartment and left to catch a bus towards Manchester Piccadilly station. From there, we took a train to Macclesfield from where we would be picked up by a hired coach to get to the observatory. Our stay at the station was a little longer than expected, though, as the coach had a flat tire and a replacement had to be arranged. This gave me a solid twenty minutes to roam around town. So, while the rest of the group enjoyed the burning hot Sun around the station, I decided to climb the mountain that they call town center. Passing churches, street musicians, and experiencing just a generally good vibe, I found a small park with a view of my fellow colleagues down at the station. I sat down and enjoyed my shade until a cat decided to stroll around the park. "Ps ps", and the cat came for some petting. See the photo attached.

Then, finally, we got onto the coach and travelled across Belgium -- at least, that was what the roads felt like. Through fields of sheep, we were suddenly greeted by the sight of a telescope and a sign telling us to switch our phones off.

In a radio-quiet forest quite far from Manchester, a flock of radio telescopes is found surrounded by a herd of sheep. Buses full of school children visited the observatory's visitor centre, but we got the exclusive behind-the-scenes tour. After a quick lunch with two of our guides, Justin and David, we were let into a lecture hall with a view of the great Lovell telescope for two talks about what they did there. Although a bit distracting, the huge telescope did an impressive 360° turn during the presentation. The observators' main focus was the investigation of pulsars, rapidly spinning neutron stars that emit electromagnetic radiation due to their motion and magnetic field. The second presentation mostly entailed the observatory project e-Merlin, an array of radio telescopes Lovell was part of. Funnily enough, the second speaker was a Dutchie.

After the presentations, we got a requisite tea break, with the option of tea, tea with sugar, tea with milk, and tea with milk and sugar. In the tea room, a microwave oven was found in a heavy-duty Faraday cage. Being a radio-quite zone, this made sense, but the story behind this was even better. Justin told us about the observation of an irregular spike in radio signal at the site. A then PhD student that now still works there, Mitch, decided to look into this. They ruled out some interference on the site. They tested the effect of turning on a microwave while measuring. The frequency was too high to explain the signal. Other equipment was also tested. It must be an unknown effect, a hypothesis which was strengthened as other observatories saw the same effect, but at different times. The signal even looked like something from far away due to the dispersion-like chirp in it's arrival time.

After a while, however, someone looked a little closer at the data. It turned out that most of these signals arrived around noon in the local timezone of the telescope in question. So what could it be? They figured out it indeed _was_ a microwave, but the effect was only detected when the microwave cycle was interrupted by opening the door. Then, the Faraday cage was open and the frequency of the microwave chirped down in frequency, just like a dispersive signal would. In the end, this explained a lot of the signals, but not all. Mitch was right and did find a new effect. Good work, Mitch.

Being fully rehydrated by the tea break, our hosts then took us for a tour around the site and the Lovell control room. In the control room, the most pleasantly sarcastic man was in charge of the telescope that day. He explained the '70's control panels and let us look through his -- cough -- antique binoculars.

The visit was quick, and as it was 17:00 already, we had to get back to the bus. A quick photoshoot of Anthony, our hosts, and us as group wrapped it all up.

Back in Manchester, Pjotr and I walked the full 45 minutes home to get a look into the city. Unlike my initial impression, it was a lot more beautiful walking through the small alleys and seeing weird, industrially themed cafes. At home, a group had decided to cook for us all. Falafel-filled pitas with lots of garlic sauce pleased us all.

The final event of the night was the second semifinal of the Eurovision Song Contest. From one bedroom, we all watched and enjoyed the sight of horribly bad acts alternated by truly memorable Eurovisionesque masterpieces. Let's hope the best for Saturday.

Cheers, Kees

----

Vandaag was de dag van ons voorlaatste instituutbezoek: een bezoek aan het Jodrell Bank Observatory. Dit zou ook mijn tweede en laatste bericht op deze blog worden. Laten we mijn dag eens doornemen.

Voor mij begon de dag met een ontbijt bij Ford Madox Brown, een restaurant dat deel uitmaakt van de Wetherspoon-keten. Hoewel dit geen advertentie is, vond ik dat ik hun bestaan moest vermelden, omdat hun lage prijzen samen met hun goede voedselkwaliteit uitstekend zijn. Dat kan handig zijn voor toekomstige reizen ;). Het ontbijt met Pjotr, Marcel, Ties, Romy, Saskia, Thomas en Nino was een geweldig begin van de dag.

Na het ontbijt verzamelden we bij het appartement en vertrokken we met de bus richting Manchester Piccadilly station. Vanaf daar namen we de trein naar Macclesfield, waar we zouden worden opgehaald door een gehuurde bus om naar het observatorium te gaan. Ons verblijf op het station duurde echter iets langer dan verwacht, omdat de bus een lekke band had en er vervanging moest worden geregeld. Dit gaf me ruim twintig minuten om door de stad te zwerven. Dus, terwijl de rest van de groep genoot van de brandende zon rond het station, besloot ik de berg te beklimmen die ze het stadscentrum noemen. Ik passeerde kerken, straatmuzikanten en er heerste over het algemeen een goede sfeer. Ik vond een klein parkje met uitzicht op mijn collega's bij het station. Ik ging zitten en genoot van mijn schaduw tot een kat besloot om door het park te wandelen. "Ps ps", en de kat kwam voor een aai. Zie de bijgevoegde foto.

Toen stapten we eindelijk in de bus en reisden door België - althans, zo voelden de wegen aan. Door schapenvelden werden we plotseling begroet door de aanblik van een telescoop en een bord waarop stond dat we onze telefoons uit moesten zetten.

In een radiostil bos ver van Manchester staat een kudde radiotelescopen, omringd door een kudde schapen. Bussen vol schoolkinderen bezochten het bezoekerscentrum van het observatorium, maar wij kregen de exclusieve rondleiding achter de schermen. Na een snelle lunch met twee van onze gidsen, Justin en David, werden we binnengelaten in een collegezaal met uitzicht op de grote Lovell-telescoop voor twee lezingen over wat ze daar deden. Hoewel het een beetje afleidend was, maakte de enorme telescoop een indrukwekkende draai van 360° tijdens de presentatie. De belangrijkste focus van de waarnemers was het onderzoek naar pulsars, snel draaiende neutronensterren die elektromagnetische straling uitzenden door hun beweging en magnetisch veld. De tweede presentatie ging vooral over het observatoriumproject e-Merlin, een serie radiotelescopen waar Lovell deel van uitmaakte. Grappig genoeg was de tweede spreker een Nederlander.

Na de presentaties kregen we een verplichte theepauze, met de keuze uit thee, thee met suiker, thee met melk en thee met melk en suiker. In de theesalon stond een magnetron in een zware kooi van Faraday. Omdat het een radiozone is, was dit logisch, maar het verhaal erachter was nog beter. Justin vertelde ons over de waarneming van een onregelmatige piek in het radiosignaal op de locatie. Een toenmalige promovendus die er nu nog steeds werkt, Mitch, besloot dit te onderzoeken. Ze sloten interferentie op de site uit. Ze testten het effect van het aanzetten van een magnetron tijdens het meten. De frequentie was te hoog om het signaal te verklaren. Andere apparatuur werd ook getest. Het moet een onbekend effect zijn, een hypothese die werd versterkt toen andere observatoria hetzelfde effect zagen, maar op verschillende tijdstippen. Het signaal leek zelfs op iets van ver weg door de dispersie-achtige tjirp in de aankomsttijd.

Na een tijdje keek iemand echter wat beter naar de gegevens. Het bleek dat de meeste van deze signalen rond het middaguur aankwamen in de lokale tijdzone van de telescoop in kwestie. Dus wat zou het kunnen zijn? Ze ontdekten dat het inderdaad een microgolf was, maar dat het effect alleen werd gedetecteerd als de microgolfcyclus werd onderbroken door de deur te openen. Dan was de kooi van Faraday open en de frequentie van de microgolf tjirpte naar beneden, net zoals een verstrooiend signaal dat zou doen. Uiteindelijk verklaarde dit veel van de signalen, maar niet allemaal. Mitch had gelijk en vond een nieuw effect. Goed werk, Mitch.

Na volledig te zijn gerehydrateerd door de theepauze, namen onze gastheren ons mee voor een rondleiding over de site en de Lovell-controlekamer. In de controlekamer had die dag de prettig sarcastische man de leiding over de telescoop. Hij legde de bedieningspanelen uit de jaren '70 uit en liet ons door zijn -- kuch -- antieke verrekijker kijken.

Het bezoek was snel en omdat het al 17:00 uur was, moesten we terug naar de bus. Een snelle fotoshoot van Anthony, onze gastheren en ons als groep maakte er een eind aan.

Terug in Manchester liepen Pjotr en ik de volle 45 minuten naar huis om de stad te bekijken. In tegenstelling tot mijn eerste indruk was het veel mooier om door de kleine steegjes te lopen en rare, industrieel gethematiseerde cafés te zien. Thuis had een groep besloten om voor ons allemaal te koken. Falafel gevulde pitas met veel knoflooksaus bevielen ons allemaal.

Het laatste evenement van de avond was de tweede halve finale van het Eurovisiesongfestival. Vanuit één slaapkamer keken we en genoten we van de aanblik van verschrikkelijk slechte acts, afgewisseld door echt memorabele Eurovisie-eske meesterwerken. Laten we het beste hopen voor zaterdag.

Proost, Kees

Blog May 8 - Thomas

Ida 2024-05-15 11:29, laatste update 2024-05-15 12:12

Nederlands volgt Engels

It was early Wednesday morning when we exited the accommodation. Most of us travellers were still half asleep when we entered the bus. Our day was filled with a tour of the Boulby mine lab and the trip to Manchester. With the prospect of the long day ahead of us the group was a wee bit cranky but the great views from the bus did wonders.

The visit started with an induction video and an explanation of all the safety procedures. We received an extensive breakfast to make sure we were well fed before entering the mine. After a quick change of clothes we could really let the inner kompel (Limburgs for miner) run loose. With the orange and fluorescence suits, helmets with headlights and steel toe capped shoes we were ready to enter the mine.

After a quick descent of 7 minutes and a walk of about 15 minutes we arrived at the underground lab. Firstly, we got an explanation about the mine itself. They used to mine for potash, a potassium containing mineral that can be used in fertiliser. When this was no longer profitable some parts of the mine were shut down. Nowadays they mine for a higher quality mineral called polyhalite. The lab is placed in one of the older parts of the mine. Because of the 1 km depth of the lab the experiments there all use the low cosmic radiation environment for their experiments.

Then some of the experiments outside of the lab were shown. One of the experiments was the mars site where they simulate some of the conditions on mars. They collect rock samples that contain microbe remains older than 200 million years. The same kind of sample collecting might be done on mars someday to give insight on life on mars. The current lab is the fifth generation, the fourth generation lab needed to be shut down because the rocks were shifting too much.

We dusted off and were given clean room overalls so we would not contaminate the lab too much. We got a "quick" break of about 30 minutes with some tea, coffee, water and of course about a metric ton of cookies. Over the rest of the day we tried eating them all but we did not succeed.

We then got a tour of the inside of the lab. It turns out that a low radiation environment gives rise to very interesting and diverse research. The lab was originally set up for dark matter detection but since then has hosted a diverse range of research. We were shown the past, current and future detectors and got a great explanation of all of them. Another unused experiment tried to measure the effects of radiation on the growth of microbes. There was a muon tomography experiment running of which the results impacted the development of tsunami detectors in Tokyo.

After the inside lab tour we collected some rock samples. I got some really clear salt crystals and a bit of pitash. With a small lick we confirmed that the tunnel was made in a salt vein. Then our journey back to the surface started. Again a 15 minute walk and a 7 minute elevator ride and we were greeted by our lunch. Sandwiches, cake, drinks and flatbread, we again had the opportunity to stuff ourselfs to the brim. We looked at the time during lunch and realised that we had been in the mine for almost 5 hours! Time really flies when you're having fun.

Then our trip to Manchester started. Some of us fell asleep on the 3 hour train ride, others had a good time enthusiastically playing card games. The relaxation was well deserved.

When we arrived in Manchester some of us went out for a small bite while others made due with a tosti. Marcel, Ties and I went to the Indian place next door and had a great meal. My bed looked a bit too tempting after that and I was fast asleep.

----

Het was woensdagochtend vroeg toen we de accommodatie verlieten. De meeste reizigers sliepen nog half toen we de bus instapten. Onze dag was gevuld met een rondleiding door het mijnlab in Boulby en de reis naar Manchester. Met de lange dag voor de boeg was de groep een beetje chagrijnig, maar het prachtige uitzicht vanuit de bus deed wonderen.

Het bezoek begon met een introductievideo en een uitleg van alle veiligheidsprocedures. We kregen een uitgebreid ontbijt om er zeker van te zijn dat we goed gevoed waren voordat we de mijn ingingen. Na een snelle omkleedbeurt konden we de innerlijke kompel (Limburgs voor mijnwerker) echt loslaten. Met de oranje en fluorescerende pakken, helmen met koplampen en schoenen met stalen neuzen waren we klaar om de mijn in te gaan.

Na een snelle afdaling van 7 minuten en een wandeling van ongeveer 15 minuten kwamen we aan bij het ondergrondse lab. Eerst kregen we uitleg over de mijn zelf. Vroeger werd er potas gewonnen, een kaliumhoudend mineraal dat gebruikt kan worden in kunstmest. Toen dit niet meer rendabel was, werden sommige delen van de mijn gesloten. Tegenwoordig ontginnen ze een mineraal van hogere kwaliteit, polyhaliet genaamd. Het laboratorium bevindt zich in een van de oudere delen van de mijn. Vanwege de 1 km diepte van het lab gebruiken alle experimenten daar de omgeving met lage kosmische straling voor hun experimenten.

Daarna werden enkele experimenten buiten het lab getoond. Een van de experimenten was de mars site waar ze een aantal van de omstandigheden op mars simuleren. Ze verzamelen gesteentemonsters die resten van microben bevatten die ouder zijn dan 200 miljoen jaar. Hetzelfde soort monsters verzamelen zou ooit op Mars gedaan kunnen worden om inzicht te krijgen in het leven op Mars. Het huidige lab is de vijfde generatie, het lab van de vierde generatie moest worden gesloten omdat de rotsen te veel verschoven.

We stoften af en kregen clean room overalls zodat we het lab niet te veel zouden vervuilen. We kregen een "snelle" pauze van ongeveer 30 minuten met thee, koffie, water en natuurlijk een metrische ton koekjes. De rest van de dag probeerden we ze allemaal op te eten, maar dat lukte niet.

Daarna kregen we een rondleiding door de binnenkant van het lab. Het blijkt dat een omgeving met weinig straling aanleiding geeft tot zeer interessant en divers onderzoek. Het lab was oorspronkelijk opgezet voor het detecteren van donkere materie, maar sindsdien is er een grote verscheidenheid aan onderzoek gedaan. We kregen de vroegere, huidige en toekomstige detectoren te zien en kregen een geweldige uitleg over alle detectoren. Een ander ongebruikt experiment probeerde de effecten van straling op de groei van microben te meten. Er werd een muon tomografie experiment uitgevoerd waarvan de resultaten invloed hadden op de ontwikkeling van tsunami detectoren in Tokio.

Na de rondleiding in het laboratorium verzamelden we wat gesteentemonsters. Ik heb een paar hele heldere zoutkristallen en een beetje pitas. Met een klein likje bevestigden we dat de tunnel in een zoutader was gemaakt. Toen begon onze reis terug naar de oppervlakte. Weer een wandeling van 15 minuten en een ritje met de lift van 7 minuten en we werden begroet door onze lunch. Broodjes, cake, drankjes en platbrood, we konden ons weer helemaal volproppen. We keken naar de tijd tijdens de lunch en realiseerden ons dat we al bijna 5 uur in de mijn waren! De tijd vliegt als je plezier hebt.

Toen begon onze reis naar Manchester. Sommigen van ons vielen in slaap tijdens de 3 uur durende treinreis, anderen vermaakten zich prima met het spelen van kaartspelletjes. De ontspanning was welverdiend.

Toen we in Manchester aankwamen, gingen sommigen van ons een klein hapje eten terwijl anderen zich tevreden stelden met een tosti. Marcel, Ties en ik gingen naar de Indiase tent naast de deur en hebben heerlijk gegeten. Mijn bed zag er daarna een beetje te verleidelijk uit en ik sliep snel.

Blog May 7 - Nienke

Ida 2024-05-15 11:23

Nederlands volgt Engels

After an enjoyable evening yesterday, I went to sleep in for the first time this trip. When I got up as early as 9 o'clock, I did find that a bit jarring. Apparently I left my sleeping skills at home.

After being warned by Loes, the shower was still more disappointing than I had expected. After persevering for a while, I did get all the shampoo out of my hair under the ice-cold and halved jets.

Searching long and hard for things to do in or around Middlesbrough, Isa, Boaz, Ties and I opted for a butterfly world in a village down the road.

Once we arrived in the village, expectations of the butterfly world quickly went down. At the butterfly world car park, expectations dropped to the bottom.

Fortunately, it was fun in the end and I soon went fanatically hunting for a photo of 'the big blue one'. To my great joy, I succeeded and even got a picture where there are two of them.

There was also an area with about 7 other species of animals, including meerkats, reptiles and a chipmunk. Here, Boaz and I got to witness the brutal killing of a stick insect. Personally, this was an image I quickly want to get out of my head.

When we arrived back at the cottage, we ate delicious wraps courtesy of Romy and Thomas.

Afterwards, we watched part of the Eurovision Song Contest. Around half past 10 we did go to sleep, as we have to be ready with all our stuff as early as 6am tomorrow.

----

Na een gezellige avond gister ging ik eens even lekker uitslapen voor het eerst deze reis. Toen ik al om 9 uur opstond, vond ik dat wel een beetje schrikbarend. Blijkbaar heb ik mijn uitslaapkunsten thuis gelaten.

Na gewaarschuwd te zijn door Loes, was de douche alsnog teleurstellender dan ik had verwacht. Na even doorgezet te hebben, heb ik toch alle shampoo uit mijn haar gekregen onder de ijskoude en gehalveerde stralen.

Lang gezocht hebbende naar dingen om te doen in of rond Middlesbrough, hebben Isa, Boaz, Ties en ik gekozen voor een vlinderwereld in een dorpje verderop.

Eenmaal in het dorpje aangekomen, gingen de verwachtingen van de vlinderwereld snel omlaag. Op de parkeerplaats van de vlinderwereld zakte de verwachtingen naar de bodem.

Gelukkig was het uiteindelijk toch wel leuk en ik ging al snel fanatiek op jacht naar een foto van 'de grote blauwe'. Tot mijn grote vreugd is het me gelukt en ik heb zelfs een foto waar er twee op staan.

Er was ook nog een ruimte met een stuk of 7 andere diersoorten, waaronder stokstaartjes, reptielen en een eekhoorn. Hier hebben Boaz en ik de wrede moord op een wandelende tak mogen aanschouwen. Persoonlijk was dit een beeld dat ik snel uit mn hoofd wil zetten.

Toen we weer bij het huisje aankwamen, hebben we heerlijke wraps gegeten met dank aan Romy en Thomas.

Daarna hebben we nog een deel van het Eurovisie Songfestival gekeken. Rond half 11 zijn we wel gaan slapen, want we moeten morgen al om 6:00 uur met al onze spullen klaarstaan voor vertrek.

Blog May 6 - Marcel

Ida 2024-05-15 11:17, laatste update 2024-05-15 11:27

Nederlands volgt Engels

Today was the third travel day of our trip.

We started the day with cleaning the house we stayed in in Edinburgh. When we were done with that we locked up the house and walked through the rain to the bus, the bus was very busy and with all of our suitcases we barely fit, but we made it to Edinburgh Waverley.

From Edinburgh we took the train to Darlington, the views from the windows over the cliffs were beautiful, but it was still quite misty. However, around the time we drove into England the first rays of sun started to come through the clouds. The further down south we went the better the weather got, so we got to see some quaint villages on the coast.

Getting out of the train in Darlington was a bit stressful, because we arrived at the station a bit quicker than we thought, so we had to get out luggage very quickly before the train got going again, but luckily the station manager was very friendly and waited until we confirmed that everyone had gotten out.

Then we took a very slow diesel train, with less legroom than you would imagine, to Middlesbrough.

In Middlesbrough we first grabbed some lunch and then made our way to a park near our accommodation, because the check in wasn't until 15:00 and we were in the park around 13:30. Luckily it was nice weather so we enjoyed some of the sunshine.

At 15:00 we went to the accommodation, but we couldn't get a hold of anyone to let us in or give us the code for the lockboxes. In the end we managed to get someone on the line, but they told us that we had been double booked, so they could not accommodate us.

So back to the park it was. There the committee called with the help desk of booking, who were very helpful and got us sorted with a new accommodation after a few hours. In the mean time the rest of us were just laying in the grass in the park and wasting some time.

When we finally got a new accommodation we got on a bus and headed there. The new place also isn't very good, it's quite dirty, a lot of things are broken and somehow the heating was set to 29°C, but it's alright for the two nights we're staying here. After settling in the new place for about half an hour we set off to get some dinner at the Oven Restaurant, which was a half hour walk, through some sketchy alleys, from the accommodation.

The restaurant was quite good. Isa and I shared a "garlic bread pizza", which was very good, but a lot bigger than we had imagined.

Some of us had some parmo, which is a local dish, made from chicken, fried in batter, surrounded by bechamel sauce and cheese. The parmo was very filling but actually quite good (I'm very happy to have only taken a half parmo, with some chilli peppers). After some more drinks we went back to the house, this time not going through the sketchy alleys. Back at the house I went to sleep quite early.

----

Vandaag was de derde reisdag van onze reis.

We begonnen de dag met het schoonmaken van het huis waar we in Edinburgh verbleven. Toen we daarmee klaar waren hebben we het huis afgesloten en zijn we door de regen naar de bus gelopen, de bus was erg druk en met al onze koffers pasten we er nauwelijks in, maar we hebben het gehaald tot Edinburgh Waverley.

Vanuit Edinburgh namen we de trein naar Darlington, het uitzicht vanuit de ramen over de kliffen was prachtig, maar het was nog steeds behoorlijk mistig. Tegen de tijd dat we Engeland binnenreden, begonnen de eerste zonnestralen door de wolken te komen. Hoe verder we naar het zuiden reden, hoe beter het weer werd, zodat we een aantal schilderachtige dorpjes aan de kust te zien kregen.

Uit de trein stappen in Darlington was een beetje stressvol, omdat we iets sneller op het station aankwamen dan we dachten, dus we moesten heel snel onze bagage eruit halen voordat de trein weer ging rijden, maar gelukkig was de stationsmanager heel vriendelijk en wachtte hij tot we bevestigden dat iedereen eruit was.

Daarna namen we een hele langzame dieseltrein, met minder beenruimte dan je zou denken, naar Middlesbrough.

In Middlesbrough gingen we eerst lunchen en daarna naar een park in de buurt van onze accommodatie, want de check-in was pas om 15:00 uur en we waren rond 13:30 uur in het park. Gelukkig was het mooi weer, dus we hebben lekker van het zonnetje genoten.

Om 15:00 gingen we naar de accommodatie, maar we kregen niemand te pakken om ons binnen te laten of om ons de code voor de lockboxen te geven. Uiteindelijk kregen we iemand aan de lijn, maar die vertelde ons dat we dubbel geboekt waren en dat ze ons dus niet konden ontvangen.

Dus terug naar het park. Daar belde het comité met de helpdesk van booking, die erg behulpzaam waren en ons na een paar uur een nieuwe accommodatie bezorgden. Ondertussen lag de rest van ons gewoon in het gras in het park wat tijd te verdoen.

Toen we eindelijk een nieuw onderkomen hadden, stapten we op de bus en gingen we erheen. De nieuwe plek is ook niet erg goed, het is behoorlijk vies, veel dingen zijn kapot en op de een of andere manier stond de verwarming ingesteld op 29°C, maar het is prima voor de twee nachten die we hier verblijven. Nadat we ongeveer een half uur hadden gesetteld in ons nieuwe onderkomen gingen we op weg om wat te eten in het Oven Restaurant, dat een half uur lopen was, door een paar scheve steegjes, van de accommodatie.

Het restaurant was best goed. Isa en ik deelden een "knoflookbroodpizza", die erg lekker was, maar veel groter dan we ons hadden voorgesteld.

Sommigen van ons aten parmo, een lokaal gerecht gemaakt van kip, gebakken in beslag, omringd door bechamelsaus en kaas. De parmo was erg vullend maar eigenlijk best lekker (ik ben erg blij dat ik maar een halve parmo heb genomen, met wat chilipepers). Na nog wat gedronken te hebben gingen we terug naar het huis, dit keer niet door de sketchy steegjes. Terug bij het huis ging ik vrij vroeg slapen.

Blog May 5 - Isa

Romy 2024-05-14 17:22

Nederlands volgt Engels

Hi all, today was another day off! I started the day by visiting the Scottish museum. This was great fun, especially as there were also many non-Scottish things to see, such as formula one cars and Dolly the sheep. I just didn't find the layout of the museum very logical, so I got lost several times among the skeletons, phone booths and stuffed animals.

Then it was time for lunch in a little park that Boaz had picked out. Lots of dogs were running here, so that was boffing.

After lunch, we browsed around a few second-hand shops, after this I settled myself down in a park to read a book. Afterwards, I met up with a former intern (best function), it was nice to see someone else for a change! Then we went all to a pub to watch Formula 1. In the end, Lando won for the first time! It was a nice day :)

Greetings, Isa

---

Hoi allemaal, vandaag was weer een vrije dag! Ik begon de dag met een bezoek aan het Schots museum. Dit was erg leuk, zeker omdat er ook veel niet-Schotse dingen te zien waren, zoals formule 1 auto's en Dolly het schaap. De inrichting van het museum vond ik alleen niet heel logisch en ik ben dan ook meerdere keren verdwaald tussen de skeletten, telefoonhokjes en opgezette dieren.

Toen was het tijd om te gaan lunchen in een parkje dat Boaz had uitgezocht. Hier renden heel veel honden, dus dat was boffen.

Na de lunch hebben we nog even rondgesnuffeld bij een paar tweedehands winkeltjes, hierna ben ik zelf neergestreken in een parkje om een boek te lezen. Daarna had ik met een oud-intern (beste functie) afgesproken, het was fijn om eens iemand buiten de reis te zien. Hierna zijn we naar een pub gegaan om formule 1 te kijken. Uiteindelijk heeft Lando voor het eerst ooit gewonnen! Het was dus weer geslaagde dag :)

Blog May 4 - Loes

Romy 2024-05-14 17:04

Nederlands volgt Engels

Today was the day I was looking forward to the most of all. After the usual yoghurt+cruesli breakfast, we walked to the train station through foggy Edinburgh. We had to take the train to Stirling and after this train we took a bus to Callander. During this bus ride I saw a sheep lying on its back, which made me feel very sad for the sheep.

Unfortunately, the sheep could not be rescued by one of us so we had lunch in Callander. After a nice lunch we started exploring the Scottish Highlands. The hike started with a heavy climb but the views on the summit where absolutely stunning. With these views in the pocket, we headed down to the starting point again. Once we arrived at the starting point, part of the group went for another hike to Bracklinn waterfalls.

This hike turned out to be even more beautiful than the first one, the waterfalls where amazing but the views later on where even more beautiful.

After all hiking, we where pretty tired. Thomas carried a brie in his bag for the whole hike so while waiting for the bus I had some of Thomas' brie which made me very happy. Once we where in the bus, I saw that the sheep was not on its back anymore!!!

When we arrived in Stirling, we searched for food and fell into an Indian restaurant which looked great. Unfortunately there was no place for us. So we ended up going to an overwhelming pub. Here I had some fish and chips which tasted pretty good.

While i'm writing this we are heading back to Edinburgh by train. Overall it was a fantastic day, with lots of height points :)

---

Vandaag was de dag waar ik het meest naar uitkeek. Na het gebruikelijke yoghurt+cruesli ontbijt liepen we door het mistige Edinburgh naar het treinstation. We moesten de trein nemen naar Stirling en na deze trein namen we een bus naar Callander. Tijdens deze busrit zag ik een schaap op zijn rug liggen, wat me erg verdrietig maakte voor het schaap.

Helaas kon het schaap niet gered worden door een van ons en dus lunchten we in Callander. Na een lekkere lunch begonnen we met het verkennen van de Schotse Hooglanden. De wandeling begon met een zware klim, maar het uitzicht op de top was absoluut adembenemend. Met deze uitzichten op zak, daalden we weer af naar het startpunt. Eenmaal bij het startpunt aangekomen, maakte een deel van de groep nog een wandeling naar de Bracklinn watervallen.

Deze wandeling bleek nog mooier dan de eerste, de watervallen waren geweldig maar de uitzichten later waren nog mooier.

Na al dat wandelen waren we behoorlijk moe. Thomas had een brie in zijn tas voor de hele wandeling dus tijdens het wachten op de bus heb ik een stukje van Thomas' brie gegeten waar ik erg blij mee was. Toen we eenmaal in de bus zaten, zag ik dat het schaap niet meer op zijn rug zat!!!

Toen we in Stirling aankwamen, gingen we op zoek naar eten en kwamen we een Indiaas restaurant tegen dat er geweldig uitzag. Helaas was er geen plaats voor ons. Dus gingen we uiteindelijk naar een overweldigende pub. Hier heb ik fish and chips gegeten die best goed smaakte.

Terwijl ik dit schrijf, gaan we met de trein terug naar Edinburgh. Al met al was het een heerlijk dagje!

Blog May 3 - Kees

Romy 2024-05-14 16:42, laatste update 2024-05-14 17:04

Nederlands volgt Engels

Today was a day off. Instead of visiting an institute or traveling across the country, we were free to enjoy Edinburgh on our own. It was clear from the get-go that that meant a lot of us would catch up on some sleep.

In the early morning, around 08:30, Bart was already gone. When I entered the kitchen, I had the place to myself. Everyone was still in bed -- although I had woken my roommate William by snoozing a couple of times too many. Oops.

Romy, Loes and I decided to start the day with a little run along the foot of the hill nextdoor, Arthur's Seat. With just an apple as breakfast we went on. It was a pleasant way to experience Edinburgh. In the previous days we had seen lots of people running around or on the hills. We now know why. With the Sun in our faces, the wind against cooling us down, the city was beautiful. Across hills, along the Scottish parliament building with the pro-Palestinian protestors camping in their backyard, and through the small forests, we saw a lot. A short trip to the Lidl (with a payment malfunction panic) gave us a great lunch with fresh bread and Loes-fried eggs.

For after lunch, Thomas organized a trip to the Holyrood Distillery. A guided tour for Romy, Nienke, Ties, Thomas and me was planned. However, somehow Thomas could only buy four tickets. Hmm... We decided to try and get a fifth one at the door. In the hour between lunch that ended at 12:00 and the tour that would start at 13:00, I decided to again climb Arthur's Seat on my own. I did not get to the top, but instead got lost at a quiet ridge, with a cliff that was a little too steep to be honest.

At 13:00, when we got to the distillery, we got the message that the tour was fully booked. One of us had to go. Well, I had already ran into William and Loes on my way down and decided I would just go back up to meet them. After all, I had not reached the top the hour before. So off I went, back up the mountain.

On my way to the start of the ascent, I was texting and tripped over a rock. My reflex was to make a roll, so that damage was limited, although my pants are not fully fine. I quickly got up and continued my way up the mountain. After just over half an hour I reached the top, and William and Loes with it. Along the way, I recognized some people that I met on my descent less than an hour before. They seemed confused. We enjoyed the view over Edinburgh and got back down. A detour through an old horse tram Finn was added. At this point, we also realised our laundry was done for over two hours. We rushed back to hang it, only to discover Nino hung it for us. He's amazing!

Over the most pleasing coffee I had in weeks, we discussed the rest of the day. We decided to cook risotto. A trip to the grocer with some souvenir search along the way was what followed. I bought pants for 6.45 pounds. In the end, Nienke, Isa, Boaz, Loes, Nino, Marcel and I cooked for the whole fourteen of us. That took a while, but the result was great.

After dinner we sat down and got to the topic of the axiom of choice, and a riddle about prisoners with hats: https://en.m.wikipedia.org/wiki/Induction_puzzles-Hat_Variant_without_Hearing. At this point I took some me-time and wrote this blog.

Peace out, Kees

---

Dit blogartikel heb ik oorspronkelijk in het Engels geschreven. Hierna heb ik het naar het Nederlands vertaald.

Vandaag hadden we een vrije dag. In plaats van een instituutsbezoek of een reisdag konden we op eigen houtje genieten van wat Edinburgh ons te bieden had. Het was al snel duidelijk dat dit voor velen een dagje met uitslapen zou betekenen.

In the vroege morgen, rond 08:30, was Bart al de hort op. Toen ik de keuken binnenkwam had ik het rijk voor mij alleen. Iedereen lag nog in bed, al had ik William gewekt door lekker vaak mijn wekker te sluimeren. Oepsie.

Romy, Loes en ik hadden bedacht de dag te beginnen met een stukje hardlopen langs de voet van de nabijgelegen berg, Arthur's Seat. Met slechts een appel als ontbijt gingen we op pad. Het was een heerlijke manier om Edinburgh te ervaren. De afgelopen dagen zagen we vrij veel mensen hardlopen langs of zelf op de heuvels/bergen. Nu snappen we waarom. Met de zon in ons gezicht, de wind die ons koelde, was de stad prachtig. Over heuvels, langs het Schotse parlement met de pro-Palestijnse demonstrantencamping in hun tuin, en door de kleine bossen, zagen we een hoop. Een kort bezoek aan de Lidl (inclusief betalingsproblemenpaniek) zorgde voor een goede lunch met vers brood en door Loes gebakken eitjes.

Voor na de lunch had Thomas een rondleiding door de Holyrood distilleerderij gepland voor Romy, Nienke, Ties, hem en mij. Echter, hij kon helaas maar vier tickets boeken. Hmm... De besloten te proberen een vijfde ticket ter plekke te regelen. Moest kunnen. In het uur tussen onze lunch en de rondleiding om 13:00 dacht ik nog even in mijn eentje Arthur's Seat te bedwingen. De top heb ik niet bereikt, maar eindigde op een mooie, rustige plek op een richel. Eigent was die iets te steil naar mijn smaak.

Om 13:00 kregen we bij de distilleerderij te horen dat de rondleiding echt vol zat. Iemand van ons moest afhaken. Ik was William en Loes al tegengekomen toen ik de berg afdaalde, dus besloot hen op te zoeken op de top van de berg. De top had ik vanmorgen toch nog niet bereikt. Dus daar ging ik weer, terug de berg op.

Onderweg naar het begin van de helling zat ik berichten te sturen op mijn mobiel. Ik lette niet goed op en struikelde over een steen. Een mooie judorol -- al zeg ik het zelf -- brak mijn val. Alleen mijn broek ziet er wat minder florissant uit. Ik vervolgde snel mijn weg de berg op. Na een ruim half uur bereikte ik de top en ontmoette ik William en Loes. Tijdens mijn klim kwam ik nog mensen van de klim in de ochtend tegen, nu afdalende. Ze keken wat verward dat ik weer omhoog ging. We genoten van het uitzicht over Edinburgh en gingen weer terug naar beneden met een omweg via een oude paardentramtunnel. We realiseerden ons dat we onze was echt eens moesten omhangen, dus haastten ons naar huis. Per verassing had Nino onze was gewoon opgehangen. Hulde!

Onder het genot van de beste koffie van de afgelopen weken bespraken we de rest van de dag. We gingen risotto maken, was het idee. Een bezoek aan de supermarkt met onderweg een kleine souvenirjacht volgde. Ik heb een broek gekocht voor 6,45 pond. Nienke, Isa, Boaz, Loes, Nino, Marcel en ik hebben lekker gekookt voor onze groep van veertien. Het duurde even, maar dan heb je ook wat.

Tijdens het natafelen kwamen we op het keuzeaxioma en een raadsel over gevangen met hoedjes: https://en.m.wikipedia.org/wiki/Induction_puzzles-Hat_Variant_without_Hearing. Ik trok me even terug en schreef deze prachtige blogpost.

Groetjes thuis, Kees

Blog May 2 - Nienke

Ida 2024-05-03 15:37, laatste update 2024-05-03 15:47

Nederlands volgt Engels

After quickly eating my breakfast, we left for Saint Andrews at 9 o'clock this morning. On the train, we were able to enjoy one of the most beautiful train views yet.

Once we arrived in St Andrews, we had over 2 hours of free time. We went with a group to get lunch at the supermarket and then walked towards the sea and split up a bit more there.

We then picked a nice bench and had lunch there with a beautiful view.

Suddenly we saw a Boaz sitting on a rock, so we went to him. Here we enjoyed the breeze. Unfortunately, we did miss the amazing moment when Boaz lost his croissant to a seagull.

At St Andrews University, we got an interesting talk and several tours of different labs.

In the evening, we had a nice ice cream at the ice cream parlour recommended by the professors of St. Andrews University.

When we got back to the cottage after a long day, suddenly we were all sitting in the corridor, instead of the half-comfy chairs in the kitchen.

And now I'm off to sleep.

----

Na het ontbijtje snel naar binnen gewerkt te hebben, vertrokken we vanochtend om 9 uur naar Saint Andrews. In de trein konden we genieten van een van de mooiste treinuitzichten tot nu toe.

Eenmaal aangekomen in St. Andrews hadden we ruim 2 uur vrije tijd. We zijn met een groep lunch gaan halen in de supermarkt en zijn daarna richting de zee gelopen en daar wat meer opgesplitst.

Vervolgens hebben we een leuk bankje opgezocht en zijn we daar lekker gaan lunchen met een prachtig uitzicht.

Ineens zagen we een Boaz op een rots zitten, dus zijn we naar hem toe gegaan. Hier hebben we genoten van de wind. Jammergenoeg hebben we wel het geweldige moment gemist dat Boaz zijn croissantje heeft verloren aan een zeemeeuw.

Bij St. Andrews University kregen we een interessant praatje en meerdere rondleidingen door verschillende labs.

's Avonds hebben we nog een lekker ijsje gehaald bij de ijssalon die werd aangeraden door de professoren van St. Andrews University.

Toen we na een lange dag weer in het huisje kwamen, zaten we ineens met zijn allen in de gang, in plaats van de half comfortabele stoelen in de keuken.

En nu ga ik lekker slapen.

Blog May 1 - Pjotr

Ida 2024-05-02 15:55, laatste update 2024-05-03 15:34

Nederlands volgt Engels

It was a foggy Wednesday morning when we left grand old Edinburgh, whose buildings could be described in the same way. We approached this foggy day in a hopeful mood.

After Nino introduced the topic of the day, nuclear fusion and nuclear power plants, on the train, we were able to enjoy the hilly and truly fairytale views. Many a sheep, villages and small walls could be found where the fog did not obscure the view.

Arriving, we still had to find the regional bus that could take us towards the nuclear power plant. After a long explanation about tickets, non-working debit cards and where we were going, the bus driver decided, entirely on his own string, not to drop us off at the bus stop, but closer to the nuclear power plant. This was a bodes how the rest of the day would unfold, with sociality and good humour.

After a short walk, we arrived at the visitor centre where we were given a brief explanation about gas-fired power plants, filled with questions and a faint joke here and there. This taster prepared us excellently for the real physical visit to the power plant itself. Through escalating staircases, over tall carpets, under bearskin tubes and past numerous photos, we were explained how the nuclear power plant generated energy through nuclear fission. Although we were not allowed to take photos, the 1960s-style control room and the immense hall with the reactors will stay with us, as will the many questions that were (un)answered. The latter were so many that we had to rush to catch the bus. However, the enthusiasm of the guides did not just stop at telling us their story! We were offered to lead the long and contentious walk by taking us by car to the bus stop. Many still had to waddle partway to the halfway point, but many also enjoyed the hospitality of the car.

When we finally made it to the bus, we had a brief debriefing before travelling back towards beautiful Edinburgh.

----

Het was een mistige woensdagochtend toen we vertrokken uit het grote oude Edinburgh, wiens gebouwen op dezelfde manier beschreven kunnen worden. Deze mistige dag gingen we tegemoet met een hoopvolle sfeer.

Nadat Nino het onderwerp van de dag, kernfusie en kerncentrales, introduceerde in de trein, konden we genieten van het heuvelachtige en waarlijk sprookjesachtige uitzicht. Menige schapen, dorpjes en kleine muurtjes konden gevonden worden waar de mist het zicht niet ontnam.

Aangekomen, moesten we nog steeds de streekbus vinden die ons richting de kerncentrale kon brengen. Na een lange uitleg over tickets, niet werkende debit kaarten en waar we heen gingen, besloot de buschafeur, geheel op eigen touwtje, om ons niet bij de busstop af te zetten, maar dichterbij de kerncentrale. Dit was een gebode hoe de rest van de dag zich zou ontwikkelen, met socialiteit en een goed humeur.

Na een korte wandeling kwamen we aan in het bezoekerscentrum waarin we een korte uitleg kregen over gaskerncentrales, gevuld met vragen en een flauw grapje hier en daar. Dit voorproefje bereide ons uitstekend voor op het echte fysieke bezoen van de centrale zelf. Via toenemende trappen, over tallige tapijten, onder berenvel buizen en langs veeltallige foto's kregen we uitleg hoe de kerncentrale energie opwekte via kernfisie. Alhoewel we geen foto's mochten maken, zal de jaren 60 achtige controle kamer en de immens grote hal met de reactoren bij ons blijven, net zoals de vele vragen die (on)beantwoord waren. Deze laatste waren zo veeltallig dat we moesten haasten om de bus te pakken. Echter, het enthousiasme van de begeleiders bleef niet alleen bij het vertellen van hun verhaal! We werden aangeboden om de lange en twistelijke wandeling te voorgaan door ons te brengen met de auto naar de bushalte. Menigen hebben nog deels moeten waggelen tot halverwege, maar menigen hebben ook genoten van de hospitaliteit van de auto.

Toen we eindelijk bij de bus waren, hebben we nog een korte nabespreking gehad, waarna we weer naar het mooie Edinburgh toe zijn gereisd.

Blog April 30 - Loes

Ida 2024-05-01 10:37, laatste update 2024-05-01 10:41

Nederlands volgt Engels

Today marked the second travel day of this trip. It started with a nice breakfast outside to enjoy the perfect (English) weather. Next up we cleaned the house and packed our bags. We had to rush to station but we managed to make the train!! After this train we hurried towards the train to Edinburgh. This train turned out very busy, but we all found a comfortable seating place, including my turtle Gert. Soon enough the scenery changed into beautiful meadows, hills, fields with sheep and cows and the North Sea.

Once we arrived in the beautiful city of Edinburgh we were welcomed with a band including a bagpipe player. Probably the most iconic welcome to this stunning city one could think of. After this welcome, we travelled to our new house. Unfortunately the house had some technical issues. Luckily a mechanic came by and fixed some stuff.

In the mean time we went for groceries to cook dinner. The original idea was to make gnocchi but due to a lack of gnocchi at Lidl it became some oven pasta dish. After dinner, a group of people (including me) decided to go for a walk which turned into a hike to climb the famous Arthur's Seat. A long but lovely day, luckily we get to sleep in tomorrow!

----

Vandaag was de tweede reisdag van deze reis. Het begon met een lekker ontbijtje buiten om te genieten van het perfecte (Engelse) weer. Vervolgens hebben we het huis schoongemaakt en onze tassen ingepakt. We moesten ons haasten naar het station maar het lukte ons om de trein te halen!!! Na deze trein haastten we ons naar de trein naar Edinburgh. Deze trein bleek erg druk, maar we vonden allemaal een comfortabele zitplaats, inclusief mijn schildpad Gert. Al snel veranderde het landschap in prachtige weiden, heuvels, velden met schapen en koeien en de Noordzee.

Eenmaal aangekomen in de prachtige stad Edinburgh werden we verwelkomd door een band met een doedelzakspeler. Waarschijnlijk het meest iconische welkom in deze prachtige stad dat je maar kunt bedenken. Na dit welkom reisden we naar ons nieuwe huis. Helaas had het huis wat technische problemen. Gelukkig kwam er een monteur langs die wat dingen repareerde.

Ondertussen gingen we boodschappen doen om eten te koken. Het oorspronkelijke idee was om gnocchi te maken, maar door een gebrek aan gnocchi bij lidl werd het een of andere ovenpastaschotel. Na het eten besloot een groepje mensen (waaronder ik) een wandeling te maken die uitliep op een hike om de beroemde Arthur's Seat te beklimmen. Een lange maar heerlijke dag, gelukkig mogen we morgen uitslapen!

Blog April 29 - Boaz

Ida 2024-04-30 10:00

Nederlands volgt Engels

Day number 6 and today the honour is mine to continue this blog. We started the day at a reasonable time, around 8:30 I rolled out of my bed. After a healthy breakfast, we were on our way to Cambridge!

The train was less pleasant than hoped, I communicated this clearly to my fellow travellers. We rode slowly all the time, I just wanted a nice speed. I just heard Marcel complaining about the train too, so apparently my complaining was well heard. We did get in on time, so apparently it was completely on schedule.

In Cambridge, we caught (with some difficulty, the bus only accepted credit cards) the bus towards our first institute, the Cavendish Laboratory. Here, Dr Chiara Ciccarelli gave us an interesting talk on data storage and the applications of semiconductors in it. After this, we were given a tour of the attached laboratory, for instance, we saw a vacuum pump and cryogenic chamber.

After this institute, we quickly had to get back on the bus for the next institute, the Whipple Museum, a museum about the history of natural sciences. Here we saw lots of cool old objects (such as old clocks, globes and sextants) and got information about them from Dr Joshua Nall, the museum's director. He told us about how the objects used to be used and how they were made.

After this tour, we spent a very short time in a park in Cambridge, where Nienke unfortunately did not want to jump into the water. I did get cow poop on my shoes, does add to the real park experience.

After this, on to dinner! This trip we will have dinner twice at the SMCR's expense (actually, we just paid for it already with our participant fee). Ida had picked a nice little restaurant for us and it was really quite delicious too! After dinner, we hobbled back to the train (past the cows!!), and now, two hours later, I am sitting on the last train writing this blog. Tomorrow we start the long journey to Edinburgh!

----

Dag nummero 6 en vandaag is de eer aan mij om deze blog voort te zetten. We begonnen de dag op een schappelijke tijd, rond half 9 rolde ik mijn bed uit. Na een gezond ontbijt waren we op weg naar Cambridge!

De trein was minder aangenaam dan gehoopt, dit heb ik ook duidelijk naar mijn medereizigers gecommuniceerd. We reden de hele tijd langzaam, ik wilde gewoon een leuke snelheid. Ik hoorde net Marcel ook klagen over de trein, dus blijkbaar zijn mijn klaagzangen goed opgevangen. We zijn wel op tijd binnengekomen, dus blijkbaar was het wel volledig volgens de planning.

In Cambridge pakten we (met de nodige moeite, de bus accepteerde alleen creditcards) de bus richting ons eerste instituut, de Cavendish Laboratory. Hier hebben we van Dr. Chiara Ciccarelli een interessant praatje gekregen over dataopslag en de toepassingen van semiconductors hierin. Hierna hebben we een tour gekregen door het aangesloten laboratorium, zo hebben we een vacuümpomp en cryogenische kamer gezien.

Na dit instituut moesten we snel weer terug in de bus voor het volgende instituut, de Whipple Museum, een museum over de geschiedenis van de natuurwetenschappen. Hier hebben we heel veel gave oude objecten gezien (zoals oude klokken, wereldbollen en sextanten) en hier informatie over gekregen van Dr. Joshua Nall, de directeur van het museum. Hij heeft ons verteld over hoe de voorwerpen vroeger gebruikt werden- en hoe ze gemaakt werden.

Na deze rondleiding hebben we even heel kort in een parkje in Cambridge gezeten, waar Nienke helaas niet in het water wilde springen. Ik heb wel koeienpoep aan mijn schoenen gekregen, voegt wel toe aan de echte park-experience.

Hierna door naar het avondeten! Deze reis gaan we 2x op kosten van de SMCR (eigenlijk hebben we het gewoon al betaald met onze deelnemersbijdrage). Ida had een leuk restaurantje voor ons uitgezocht en het was ook echt wel heel erg lekker! Na het eten zijn we weer teruggehobbeld naar de trein (langs de koeien!!), en nu, twee uur later, zit ik in de laatste trein deze blog te schrijven. Morgen gaan we beginnen aan de lange reis naar Edinburgh!

Blog April 28 - Nino

Ida 2024-04-29 11:55, laatste update 2024-04-29 13:25

Nederlands volgt Engels

What do you do, when you are in London and have a free day? Well, you meet up with a common high school friend with your other friend (Thomas), and have fun walking around the city.

We went to a cafe/arcade, named Chief coffee, to have fun playing games while drinking hot chocolate (bad quality to price ratio, it tasted like nothing. The only positive thing is that it was hot). This arcade had Japanese oriented games and was quite small, but it had enough space to accommodate games where you can play against friends. We of course did that, and I beat Thomas quite a few times before he gave up (really, he was just out of arcade coins). We played a fusion between ping pong and pong, and some funky 2002 race game. How many times did Thomas beat me in that race game? The answer to that question is not of any importance. For the people who know the game, it was an Initial D arcade race game.

After beating Thomas so many times, we started to get hungry and went to a very British food place, "Ippudo". Ippudo is a restaurant where you can get Japanese ramen, and it tasted amazing.

After our bellies were stuffed, that high school friend had a very good idea: "Let's go to another arcade". We didn't think much of it, so we agreed, but were surprised at where we ended up. The arcade he wanted to go to was three stairways downwards underground, after we just went past a 'Staff only' door in another arcade. If you read this and think to yourself "arcade-ception", then you are not the only one that thinks that. This sketchy place had some fun games, but nothing stood out to us, so we parted with the high school friend soon after entering the place. I suspect that Thomas still being sad about his losses was also a big factor in this decision. Thus after saying goodbye to our high school friend, we went upstairs again.

It would have been around 2 o'clock by then and thus we still had enough time to explore more interesting views. I was happy with anything else than some sketchy underground arcade, so Thomas lead the way to the Tower bridge. There are some pictures attached to the post. Because I had already been here with my parents a few years back, the most memorable thing for me were the 8 Pound hotdogs. They didn't even remotely look tasty, so we didn't hesitate to walk further along the river. During the visit of the Tower Bridge, it started to rain which is classic British weather. It didn't stop raining until late that evening.

Our next stop was Greenwich. To go to the observatory we stepped out of the train at Greenwich station. We had to walk for about 10 minutes before arriving at the park around Greenwich. Greenwich apparently has a park around it, which was a pleasant surprise, but it rained. Actually getting to the observatory took another 10 minutes, and by the time we arrived we realised it had already closed for the day. It was our mistake of not checking this, but after regretting our time of arrival for a full 5 seconds, we decided to go home. Here is where our real adventure started.

Thomas said jokingly, "Let's walk home". After which I thought: "Heck yeah!". We soon found out that that meant we had to walk home in the rain for another 2 hours. Thomas admitted that he gave that option only to joke around a bit, but I was very excited to do this. I convinced Thomas of walking, and thus our journey commenced. The part of the park we saw while walking uphill to the observatory was nice, so why wouldn't we want to walk through it more? Looking at maps we saw that there were some other parks on the route, and that the park extended for quite some time still. So after a quick glance at the route and our compasses, we started to walk. I am not joking about the compass. The still remaining route through the Greenwich park, which was very wet, and still getting wetter, was quite exciting to walk through. We went where the path looked most interesting, and which choice was semi inline with the direction we had planned out. At some point we saw a row of trees at the end of a T-junction. These trees were neatly lined up to open up to a path made by previous explorers. After realising that this was perfectly in line with the desired direction, we started to walk.

This path was nothing more than a walked through field of grass with trees on both sides protecting you from whatever was outside of it. This special non predetermined route was fun to walk over. It had a different feel than whatever we walked through before. You could almost forget that you were in one of the biggest cities in the world. Our shoes however did not forget that we walked through wet, middle high grass and are still dirty, even a day later.

We saw some nice climbable trees along the way where I had to remember Thomas we still needed to walk for another one and half our and that he would not survive that if he decided to climb in those trees.

After leaving the wet park, we were by then still at the Greenwich park, and we left through a sketchy gate which led us to a moderately busy two way road. On the other side we saw another grass environment, for the lack of better words. At first, we thought it would only be a hassle to walk through, so we didn't try. But walking a little further alongside it gave us new insights, which included the now visible stone path. We happily entered the stone path and realised it turned into gravel path quite quickly, where it again changed into a muddy path soon after. But alas, as real explorers of the British jungle, we didn't give in and pushed forwards to new lands. Now, I haven't been completely honest. This so called 'grassy environment' was only, as I already said, a lacking description of the real situation. There was grass present, here and there, but it consisted mostly out of bushies, shrubbery, trees and mud. So while entering the muddy path, we entered a jungle kind of situation with a cover of plants, some prickly, and where we could only walk forwards. I want to remind you that it was still raining by then and I can assure you that walking with an umbrella through that tunnel wasn't my brightest idea. So when I say that we were not particularly dry after leaving Greenwich, you can imagine we were anything but after going through that kind of plant based tunnel experience simulation dimension.

After leaving the jungle we were finally fed up with the rainy weather. We were both soaked, our socks were making noises because of it, and as we had it (or actually we didn't), we lacked any kind of rain protection besides an umbrella. We decided to give up on walking all the way home and turned left. 'Left' was in respect with our compasses (yes, we were still using those) We were at this point in some kind of rich-ish neighbourhood. We decided this was rich-ish as there stood some nice looking cars in front of a few of the houses, which were in their own right quite big. But as Britain goes, it is kind of run down in places. So looking at this neighbourhood through the eyes of a Dutchman, it was kind of shabby with here and there a porch.

To finish the aesthetic, the road was called "VanBrugh Park Road". We knew it was a road because we were there, but I highly doubt you would have known without me telling you. The British are really good at naming roads. After some time, we came across a kind of paper box. This paper box contained a bunch of mugs, and the words "Free". I am Dutch, so of course I took that opportunity with both hands firmly, and packed all the mugs I liked. Luckily for me I had Thomas with me, and I made him carry all the mugs.After the mugs situation, not a lot happened. We walked a little, we talked a little, and we bought a little. We cooked a little, we ate a little and we watched (a movie) a little. And that was basically it. A really busy (and rainy) day.

----

Wat doe je als je in Londen bent en een vrije dag hebt? Nou, dan spreek je af met een gemeenschappelijke middelbare schoolvriend met je andere vriend (Thomas) en ga je gezellig door de stad wandelen.

We gingen naar een café/arcade, genaamd Chief coffee, om spelletjes te spelen terwijl we warme chocolademelk dronken (slechte prijs-kwaliteitverhouding, het smaakte nergens naar. Het enige positieve was dat het warm was). Deze speelhal had Japans georiënteerde spellen en was vrij klein, maar er was genoeg ruimte voor spellen waarbij je tegen vrienden kon spelen. Dat hebben we natuurlijk gedaan, en ik heb Thomas een paar keer verslagen voordat hij opgaf (stiekem had hij gewoon geen arcademunten meer). We speelden een mix tussen pingpong en pong, en een of ander funky 2002 racespel. Hoe vaak heeft Thomas me verslagen in dat racespel? Het antwoord op die vraag is niet van belang. Voor de mensen die het spel kennen, het was een Initial D arcade racespel.

Nadat ik Thomas zo vaak had verslagen, begonnen we honger te krijgen en gingen we naar een heel Brits restaurant, "Ippudo". Ippudo is een restaurant waar je Japanse ramen kunt krijgen, en het smaakte geweldig.

Nadat onze buiken gevuld waren, had die middelbare schoolvriend een heel goed idee: "Laten we naar een andere speelhal gaan". We dachten er niet veel bij na, dus we stemden toe, maar waren verbaasd over waar we terechtkwamen. De speelhal waar hij naartoe wilde, was drie trappen naar beneden onder de grond, nadat we net langs een 'Alleen voor personeel'-deur in een andere speelhal waren gegaan. Als je dit leest en bij jezelf denkt "arcade-ception", dan ben je niet de enige die dat denkt. Deze sketchy plek had een paar leuke spelletjes, maar niets sprong er voor ons uit, dus we namen snel na binnenkomst afscheid van de middelbare schoolvriend. Ik vermoed dat het feit dat Thomas nog steeds verdrietig was over zijn verlies ook een grote factor was in deze beslissing. Dus na afscheid te hebben genomen van onze middelbare schoolvriend, gingen we weer naar boven.

Het was toen ongeveer 14:00 geweest en we hadden dus nog genoeg tijd om meer interessante uitzichten te verkennen. Ik was blij met iets anders dan een sketchy ondergrondse speelhal, dus Thomas leidde de weg naar de Tower bridge. Er zijn wat foto's bijgevoegd. Omdat ik hier een paar jaar geleden al met mijn ouders was geweest, waren de hotdogs van 8 pond het meest memorabel voor mij. Ze zagen er niet eens smakelijk uit, dus we aarzelden niet om verder langs de rivier te lopen. Tijdens het bezoek aan de Tower Bridge begon het te regenen, wat klassiek Brits weer is. Het stopte pas laat die avond met regenen.

Onze volgende halte was Greenwich. Om naar het observatorium te gaan, stapten we bij het station van Greenwich uit de trein. We moesten ongeveer 10 minuten lopen voordat we bij het park rond Greenwich aankwamen. Greenwich heeft blijkbaar een park eromheen, wat een aangename verrassing was, maar het regende. De weg naar het observatorium duurde nog eens 10 minuten en toen we aankwamen, beseften we dat het al gesloten was voor vandaag. Het was onze fout om dit niet te controleren, maar nadat we 5 seconden lang spijt hadden van ons tijdstip van aankomst, besloten we naar huis te gaan. Hier begon ons echte avontuur.

Thomas zei voor de grap: "Laten we naar huis lopen". Waarna ik dacht: "Heck yeah!". We kwamen er al snel achter dat dat betekende dat we nog 2 uur in de regen naar huis moesten lopen. Thomas gaf toe dat hij die optie alleen gaf om een grapje te maken, maar ik had er erg veel zin in. Ik overtuigde Thomas van lopen en zo begon onze reis. Het deel van het park dat we zagen toen we bergopwaarts liepen naar het observatorium was mooi, dus waarom zouden we er niet meer doorheen willen lopen? Toen we op kaarten keken, zagen we dat er nog een aantal andere parken op de route lagen, en dat het park zich nog een hele tijd uitstrekte. Dus na een snelle blik op de route en onze kompassen, begonnen we te lopen. Ik maak geen grapje over het kompas. De nog resterende route door het Greenwich park, die erg nat was en nog steeds natter werd, was best spannend om doorheen te lopen. We liepen waar het pad ons het meest interessant leek en welke keuze half overeenkwam met de richting die we hadden uitgestippeld. Op een gegeven moment zagen we een rij bomen aan het einde van een T-splitsing. Deze bomen stonden netjes op een rij om uit te komen op een pad dat door eerdere ontdekkingsreizigers was gemaakt. Nadat we ons realiseerden dat dit perfect in lijn was met de gewenste richting, begonnen we te lopen.

Dit pad was niets meer dan een doorgelopen grasveld met bomen aan weerszijden die je beschermden tegen alles wat zich daarbuiten bevond. Deze speciale niet vooraf bepaalde route was leuk om over te lopen. Het had een ander gevoel dan waar we eerder doorheen waren gelopen. Je zou bijna vergeten dat je in een van de grootste steden ter wereld was. Onze schoenen vergaten echter niet dat we door nat, middelhoog gras liepen en zijn zelfs een dag later nog vies.

We zagen onderweg een paar mooie klimbare bomen, waar ik Thomas aan moest herinneren dat we nog anderhalf uur moesten lopen, en dat hij dat niet zou overleven als hij zou besluiten om in die bomen te klimmen.

Nadat we het natte park hadden verlaten, waren we inmiddels nog steeds in het Greenwich park, en we vertrokken door een sketchy poort die ons naar een matig drukke tweerichtingsweg leidde. Aan de andere kant zagen we weer een grasomgeving, bij gebrek aan betere woorden. Eerst dachten we dat het alleen maar een gedoe zou zijn om doorheen te lopen, dus we probeerden het niet. Maar door er iets verder langs te lopen kregen we nieuwe inzichten, waaronder het nu zichtbare stenen pad. We gingen vrolijk het stenen pad op en realiseerden ons dat het al snel overging in een grindpad, waar het kort daarna weer veranderde in een modderig pad. Maar helaas, als echte ontdekkingsreizigers van de Britse jungle gaven we niet op en gingen we verder naar nieuwe gebieden. Nu ben ik niet helemaal eerlijk geweest. Deze zogenaamde 'grasomgeving' was slechts, zoals ik al zei, een gebrekkige beschrijving van de werkelijke situatie. Er was hier en daar wel gras, maar het bestond voornamelijk uit struiken, bomen en modder. Dus terwijl we het modderige pad opliepen, kwamen we in een soort jungle met een bedekking van planten, sommige stekelig, en waar we alleen vooruit konden lopen. Ik wil je eraan herinneren dat het toen nog steeds regende en ik kan je verzekeren dat met een paraplu door die tunnel lopen niet mijn slimste idee was. Dus als ik zeg dat we niet bepaald droog waren na het verlaten van Greenwich, kun je je voorstellen dat we dat allesbehalve waren na het doorlopen van zo'n planterige tunnelsimulatiedimensie.

Na het verlaten van de jungle waren we het regenachtige weer eindelijk zat. We waren allebei doorweekt, onze sokken maakten er lawaai van en we hadden we geen enkele vorm van regenbescherming behalve een paraplu. We besloten het op te geven om de hele weg naar huis te lopen en sloegen linksaf. 'Linksaf' was respectievelijk tot onze kompassen (ja, die gebruikten we nog steeds) We waren op dit punt in een soort sjieke buurt. We besloten dat het sjiek was omdat er een paar mooie auto's voor een paar huizen stonden, die op zich best groot waren. Maar zoals dat gaat in Groot-Brittannië, is het hier en daar een beetje vervallen. Dus kijkend naar deze buurt door de ogen van een Nederlander, was het een beetje armoedig met hier en daar een veranda.

Om het esthetische af te maken: de weg heette "VanBrugh Park Road". We wisten dat het een weg was omdat we er waren, maar ik betwijfel ten zeerste of je het had geweten zonder dat ik het je had verteld. De Britten zijn echt goed in het namen geven aan wegen. Na een tijdje kwamen we een soort papieren doos tegen. In deze papieren doos zaten een aantal mokken en de woorden "Free". Ik ben een Nederlander, dus ik greep die kans natuurlijk met beide handen aan, en pakte alle mokken in die ik leuk vond. Gelukkig had ik Thomas bij me, en ik liet hem alle mokken dragen. Na de mokken-situatie gebeurde er niet veel meer. We wandelden een beetje, we praatten een beetje en we kochten een beetje. We kookten een beetje, we aten een beetje en we keken (een film) een beetje. En dat was het eigenlijk. Een hele drukke (en regenachtige) dag.

Blog April 27 - Isa

Ida 2024-04-28 12:01, laatste update 2024-04-28 12:08

Nederlands volgt Engels

Today is King's Day and also our first day off. We started the day with fried eggs and then left for London's tourist attractions.

After walking across Tower Bridge, it was finally time for the British Museum, which I really wanted to visit. Boaz had found a nice tour of the museum.

We saw such things as the Rosetta Stone, a thorn of Jesus' crown and much more.

After this, we did need a break and ended up in a Brewdog speciality beer pub. I had accidentally ordered a half-litre and Nienke's beer was blue...

After this, we were hungry. Kees had found a Lebanese. This is where I ate a dish that was way too spicy for the first time (even Loes, Kees and Willie thought it was spicy! (Ties fund it just medium spicy)). We were well pampered and ended up eating 4 courses. Now I'm off to recover from the spicy food!

----

Het is vandaag Koningsdag en tevens onze eerste vrije dag. We begonnen de dag met gebakken eitjes en vervolgens vertrokken richting de toeristisch trekpleisters van London.

Nadat we over de Tower Bridge hadden gelopen gingen was het eindelijk tijd voor het British Museum, hier wilde ik heel graag heen. Boaz had een leuke tour door het museum gevonden.

We hebben zoal de Rosettasteen gezien, een doorn van de doornenkoorn van Jezus en nog veel meer.

Hierna hadden we wel behoefte aan een pauze en zijn we in een Brewdog speciaalbiercafe beland. Ik had perongeluk een halve liter besteld en Nienkes biertje was blauw...

Hierna hadden we honger. Kees had een Libanees gevonden. Hier heb ik voor het eerst een veel te pittig gerecht opgegeten (zelfs Loes, Kees en Willie vonden het pittig! (Ties vond het medium pittig)). We werden er goed verwend en hebben uiteindelijk 4 gangen gegeten. Nu ga ik even bijkomen van het pittige eten!

Blog April 26 - Saskia

Ida 2024-04-27 11:23, laatste update 2024-04-27 19:02

Nederlands volgt Engels

Our second day in London. We wake up, it's six in the morning, the bathroom floor is soaking wet for unknown reasons and the world is full of mystery and wonder. We are not leaving London today, so no running for trains or nearly getting run over by trains or anything much else concerning trains, only our queen and saviour the Elizabeth line, which has (so far) run perfectly on time. Most excitingly, we got to ride on the top level of a dubble decker bus. With the grace and balance of a great swaying beast, crawling through the narrow streets of downtown Plumstead, it brought us safely and unharmed to our destination of Woolwich Station. Once we made it thence to London proper, all bets were off, which ment stopping to watch a bunch of animated butterflies on an LED screen and then moving on with our lives: we had the morning off and the world was still full of mystery and wonder. Unacceptable.

We split up and met with a very distinguished gentleman of a certain standing (bear) with fine taste (orange marmalade) and after whom I'm sure Paddington Station was named. After our visit to this fine bear at Leicester Square we adventured out to the London Eye where laid slain electric share bikes washed up on the beaches of the Thames and Kees took a Nobel Peace Prize worthy shot of a seagull flying in front of the Big Ben. The world's wonder is ever increasing.

The afternoon programming was first a lunch of fish and chips with Tony Freeth, the head researcher at the Antikythera Research Group, which we visited afterwards at the University College London. The visit was, while perhaps on the longer side, also on the fascinating topic of the Antikythera mechanism, an ancient greek invention used to predict planetary motion, solar and lunar eclipses and much more. The complexity of the mechanism's gearing is astounding for something made several centuries BC. No geared mechanisms of similar complexity have been found in history any earlier than the 14 hundreds. Both Tony Freeth and Adam Wojcik, another member of the group, passionately answered any questions we could think of and even ones we didn't. A fight against mystery indeed. Most crucial, of course, was the question:

Q: What do you think about Indiana Jones: The Dial of Destiny?

A: (paraphrased) Rubbish

Additionally, let the record show we were there when they thought of redacted, which they previously thought would redacted like redacted. Very exciting stuff!

The evening was Tesco shopping and home-made curry for dinner and hopefully a good night's sleep. Despite our best efforts, mystery and wonder persist and so must we.

----

Onze tweede dag in Londen. We worden wakker, het is zes uur 's ochtends, de badkamervloer is om onbekende redenen kletsnat en de wereld is vol mysterie en verwondering. We vertrekken vandaag niet uit Londen, dus we hoeven niet te rennen naar treinen of bijna overreden te worden door treinen of iets anders dat met treinen te maken heeft, alleen onze koningin en redder, de Elizabeth line, die (tot nu toe) perfect op tijd rijdt. Het spannendste was dat we een ritje mochten maken op de bovenste verdieping van een dubbeldekkerbus. Met de gratie en balans van een groot, wiegend beest, kruipend door de smalle straatjes van Plumstead, bracht hij ons veilig en ongedeerd naar onze bestemming Woolwich Station. Toen we eenmaal in Londen aankwamen, waren alle kansen verkeken, wat betekende dat we stopten om naar een stel geanimeerde vlinders op een LED-scherm te kijken en daarna verder gingen met ons leven: we hadden de ochtend vrij en de wereld was nog steeds vol mysterie en verwondering. Onacceptabel.

We splitsten ons op en ontmoetten een zeer voorname heer van een zekere stand (beer) met een goede smaak (sinaasappelmarmelade) en naar wie Paddington Station vast is vernoemd. Na ons bezoek aan deze mooie beer op Leicester Square gingen we op avontuur naar de London Eye, waar vermoorde elektrische deelfietsen aanspoelden op de stranden van de Thames en Kees een Nobelprijswaardige foto nam van een zeemeeuw die voor de Big Ben vloog. De verwondering over de wereld wordt steeds groter.

Het middagprogramma bestond eerst uit een lunch van fish and chips met Tony Freeth, de hoofdonderzoeker van de Antikythera Research Group, die we daarna bezochten aan het University College London. Het bezoek was misschien wat aan de lange kant, maar ging ook over het fascinerende onderwerp van het Antikythera mechanisme, een oude Griekse uitvinding die werd gebruikt om de beweging van planeten, zons- en maansverduisteringen en nog veel meer te voorspellen. De complexiteit van het mechanisme is verbazingwekkend voor iets dat enkele eeuwen voor Christus is gemaakt. Er zijn in de geschiedenis geen tandwielmechanismen met een vergelijkbare complexiteit gevonden die ouder zijn dan de 14e eeuw. Zowel Tony Freeth als Adam Wojcik, een ander lid van de groep, beantwoordden gepassioneerd alle vragen die we konden bedenken en zelfs die we niet konden bedenken. Inderdaad, een strijd tegen het mysterie. Het meest cruciale was natuurlijk de vraag:

Q: Wat vind je van Indiana Jones: The Dial of Destiny?

A: (geparafraseerd) Onzin

Bovendien, laten we noteren dat we erbij waren toen ze redacted bedachten, waarvan ze eerder dachten dat het redacted zou zijn als redacted. Heel spannend!

De avond was Tesco boodschappen doen en zelfgemaakte curry voor het avondeten en hopelijk een goede nachtrust. Ondanks onze inspanningen blijven mysterie en verwondering bestaan en dat moeten wij ook doen.

Blog April 25 - William

Ida 2024-04-26 12:25, laatste update 2024-04-26 12:34

Nederlands volgt Engels

This morning we had to rise early for our trip to the west. As some volunteers enjoyed the shower before 6am - since there is only 1 shower for 14 persons - some were still trying to get as much sleep as possible. After a walk, a ride in the tube and two train rides, we arrived at the picturesque station of Culham, home to 453 inhabitants. From there we walked a bit to reach the Culham Centre for Fusion Energy, home of the Joint European Torus (JET), which has been the most important site for nuclear fusion experiments during the last 40 years but is now in its decommissioning phase. We got a broad overview of nuclear fusion, the tokamak, JET and the other research in Culham, and the general challenges of nuclear fusion. Afterwards, the group split up and we got tours through the JET facility, including the reactor itself (which was very special, even for the JET employees!) and the remote handling / robotics control room.

After saying goodbye to our enthusiastic hosts, we walked back to Culham station, to take the train to Oxford. After slowly strolling through town and finding a supermarket that had fresh bread, we walked towards Christ Church where a large group decided to have some lunch on a bench with a view of a very tame duck, the meadows and the historical college building.

At 2:30pm we were greeted by a professor and post-doc of the Physical Chemistry department of the University of Oxford, who gave a talk about nanopores - which can be used for DNA sequencing - and determining the surface tension of biomolecular condensates. They gave us a tour through some of the buildings of Christ Church college, including a very impressive dining hall.

After the institute visits of this long day were finished, we decided to stay in Oxford for a bit, walking through town on our way to a pub recommended by the post-doc. Unfortunately, the pub was full so we ventured into a nice Italian restaurant close by where we enjoyed dinner together. After a small walk back to Oxford station and a smooth train ride to Paddington station, I am now writing this summary of the day in the tube back towards our house and I have the feeling that each and every one of us are looking forward to a good night's sleep.

----

Vanochtend moesten we vroeg op voor onze reis naar het westen. Sommigen genoten al voor 6 uur 's ochtends van de douche - aangezien er maar 1 douche is voor 14 personen - en anderen probeerden nog zoveel mogelijk te slapen. Na een wandeling, een ritje met de metro en twee treinritten kwamen we aan op het pittoreske stationnetje van Culham, waar 453 mensen wonen. Van daaruit liepen we een stukje naar het Culham Centre for Fusion Energy, de thuisbasis van de Joint European Torus (JET), die de afgelopen 40 jaar de belangrijkste locatie voor kernfusie-experimenten is geweest, maar nu in de ontmantelingsfase zit. We kregen een breed overzicht van kernfusie, de tokamak, JET en het andere onderzoek in Culham, en de algemene uitdagingen van kernfusie. Daarna splitste de groep zich op en kregen we rondleidingen door de JET-faciliteit, inclusief de reactor zelf (wat heel bijzonder was, zelfs voor de JET-medewerkers!) en de controlekamer voor afstandsbediening/robotica.

Na afscheid te hebben genomen van onze enthousiaste hosts, liepen we terug naar het station van Culham om de trein naar Oxford te nemen. Na een rustige wandeling door de stad en het vinden van een supermarkt met vers brood, liepen we richting Christ Church waar een grote groep besloot om te lunchen op een bankje met uitzicht op een hele tamme eend, de weilanden en het historische collegegebouw.

Om 14:30 werden we begroet door een professor en post-doc van de afdeling Fysische Chemie van de Universiteit van Oxford, die een lezing gaven over nanoporiën - die gebruikt kunnen worden voor DNA-sequentiebepaling - en het bepalen van de oppervlaktespanning van biomoleculaire condensaten. Ze gaven ons een rondleiding door enkele gebouwen van Christ Church college, waaronder een hele indrukwekkende eetzaal.

Na de bezoeken aan de instituten van deze lange dag besloten we nog even in Oxford te blijven en wandelden we door de stad op weg naar een pub die de postdoc ons had aangeraden. Helaas was de pub vol, dus waagden we ons aan een leuk Italiaans restaurant in de buurt, waar we samen van het avondeten genoten. Na een kleine wandeling terug naar het station van Oxford en een soepele treinreis naar Paddington station, schrijf ik nu deze samenvatting van de dag in de metro terug naar ons huis en ik heb het gevoel dat ieder van ons uitkijkt naar een goede nachtrust.

Blog April 24 - Romy

Ida 2024-04-25 12:35, laatste update 2024-04-25 13:56

Nederlands volgt Engels

Today was the first day of our study trip to the United Kingdom! Hype! We were greeted around 12.30pm by Joep dressed in a kilt (but with underpants on, shame!), who gave us a nice speech and wished us the best on the trip. There were also quite a few people who said goodbye to us. Shout out to Max, Faas, Anna, Fabian and Thijs <3

We then headed to the train to Amsterdam Centraal. In the train we thought we heard some duck noises, or two screaming creatures (as Saskia called it). After Kees went on his expedition towards the noises, the sound turned out to be gray parrots. Who would have guessed that we ran into them?!

In Amsterdam, we had to board our next train: the Eurostar. Here, we could speedrun our way through the queue for customs and checking in through our group tickets. This was really great as we don't appreciate queuing as much as the Brits.

After hours of playing games, reading books and chatting, we finally arrived in London. Here, we took here the train to Plumstead, a station nearby our rented house. We already saw some of London's sights during the train ride, such as the Tower Bridge.

In Plumstead, we were greeted by some happy campers (homeless people) and walked to our house. Here we split up into two groups: one group did groceries while me and others took pictures of the state of our house before. We ended the day celebrating our arrival by drinking a glass of very cheap cider :)

----

Vandaag was de eerste dag van de studiereis naar het Verenigd Koninkrijk! Hype! We werden rond 12.30 uur begroet door Joep, gekleed in een kilt (wel met een onderbroek aan, shame!), die ons een mooie speech gaf en ons het beste wenste voor de reis. Er waren ook wat mensen die afscheid van ons namen. Shout out naar Max, Faas, Anna, Fabian en Thijs <3

Daarna gingen we met de trein naar Amsterdam Centraal. In de trein dachten we eendengeluiden te horen, of twee schreeuwende wezens in kooien (aldus Saskia). Na Kees zijn expeditie naar de geluiden, bleek het geluid grijze papegaaien te zijn. Wie had dat kunnen raden?!

In Amsterdam moesten we op onze volgende trein stappen: de Eurostar. Hier konden we vrij vlotjes door de douane en het inchecken heen vanwege onze groepstickets. Dat was echt heel fijn, want wij houden helaas niet zo van in de rij staan als de Britten.

Na urenlang spelletjes spelen, boeken lezen en kletsen, kwamen we eindelijk aan in Londen. Hier namen we de trein naar Plumstead, een station vlakbij ons huisje voor de komende dagen. Tijdens de treinreis hadden we al een aantal bezienswaardigheden van Londen gezien, zoals de Tower Bridge!

In Plumstead werden we begroet door een aantal vrolijke gezichten (daklozen) en liepen we naar ons huis. Hier splitsten we ons op in twee groepen: één groep deed boodschappen terwijl ik en anderen foto's namen van de staat waarin ons huis zich bevond. We sloten de lange reisdag af door samen een glaasje goedkope cider te drinken :)

Uitzwaaien deelnemers

Romy 2024-04-16 13:22, laatste update 2024-04-16 13:23

Ello mates! Woensdag 24 april vertrekt de grote reis naar het Verenigd Koninkrijk. Als je afscheid wil nemen van de deelnemers en/of commissie, kun je dat om 12.30 doen. Ook ben je van harte welkom om te zien hoe de voorzitter (Joep) dit jaar verkleed is! 😉

Onze avonturen tijdens de reis worden bijgehouden via dit blog. Ook kun ons volgen op Instagram! Bijna elke dag zal een andere deelnemer een stukje schrijven voor deze blog. Zo krijg je de reis vanuit alle perspectieven mee!

Cheerio!
De BBCie