Blog May 1 - Pjotr

Ida in Study Trip United Kingdom 2024 2024-05-02 15:55, laatste update 2024-05-03 15:34

It was a foggy Wednesday morning when we left grand old Edinburgh, whose buildings could be described in the same way. We approached this foggy day in a hopeful mood.

After Nino introduced the topic of the day, nuclear fusion and nuclear power plants, on the train, we were able to enjoy the hilly and truly fairytale views. Many a sheep, villages and small walls could be found where the fog did not obscure the view.

Arriving, we still had to find the regional bus that could take us towards the nuclear power plant. After a long explanation about tickets, non-working debit cards and where we were going, the bus driver decided, entirely on his own string, not to drop us off at the bus stop, but closer to the nuclear power plant. This was a bodes how the rest of the day would unfold, with sociality and good humour.

After a short walk, we arrived at the visitor centre where we were given a brief explanation about gas-fired power plants, filled with questions and a faint joke here and there. This taster prepared us excellently for the real physical visit to the power plant itself. Through escalating staircases, over tall carpets, under bearskin tubes and past numerous photos, we were explained how the nuclear power plant generated energy through nuclear fission. Although we were not allowed to take photos, the 1960s-style control room and the immense hall with the reactors will stay with us, as will the many questions that were (un)answered. The latter were so many that we had to rush to catch the bus. However, the enthusiasm of the guides did not just stop at telling us their story! We were offered to lead the long and contentious walk by taking us by car to the bus stop. Many still had to waddle partway to the halfway point, but many also enjoyed the hospitality of the car.

When we finally made it to the bus, we had a brief debriefing before travelling back towards beautiful Edinburgh.

----

Het was een mistige woensdagochtend toen we vertrokken uit het grote oude Edinburgh, wiens gebouwen op dezelfde manier beschreven kunnen worden. Deze mistige dag gingen we tegemoet met een hoopvolle sfeer.

Nadat Nino het onderwerp van de dag, kernfusie en kerncentrales, introduceerde in de trein, konden we genieten van het heuvelachtige en waarlijk sprookjesachtige uitzicht. Menige schapen, dorpjes en kleine muurtjes konden gevonden worden waar de mist het zicht niet ontnam.

Aangekomen, moesten we nog steeds de streekbus vinden die ons richting de kerncentrale kon brengen. Na een lange uitleg over tickets, niet werkende debit kaarten en waar we heen gingen, besloot de buschafeur, geheel op eigen touwtje, om ons niet bij de busstop af te zetten, maar dichterbij de kerncentrale. Dit was een gebode hoe de rest van de dag zich zou ontwikkelen, met socialiteit en een goed humeur.

Na een korte wandeling kwamen we aan in het bezoekerscentrum waarin we een korte uitleg kregen over gaskerncentrales, gevuld met vragen en een flauw grapje hier en daar. Dit voorproefje bereide ons uitstekend voor op het echte fysieke bezoen van de centrale zelf. Via toenemende trappen, over tallige tapijten, onder berenvel buizen en langs veeltallige foto's kregen we uitleg hoe de kerncentrale energie opwekte via kernfisie. Alhoewel we geen foto's mochten maken, zal de jaren 60 achtige controle kamer en de immens grote hal met de reactoren bij ons blijven, net zoals de vele vragen die (on)beantwoord waren. Deze laatste waren zo veeltallig dat we moesten haasten om de bus te pakken. Echter, het enthousiasme van de begeleiders bleef niet alleen bij het vertellen van hun verhaal! We werden aangeboden om de lange en twistelijke wandeling te voorgaan door ons te brengen met de auto naar de bushalte. Menigen hebben nog deels moeten waggelen tot halverwege, maar menigen hebben ook genoten van de hospitaliteit van de auto.

Toen we eindelijk bij de bus waren, hebben we nog een korte nabespreking gehad, waarna we weer naar het mooie Edinburgh toe zijn gereisd.